ارزیابی مطلوبیت پیاده راه مقصودیه تبریز بر اساس مولفه های پایداری

اگر بپذیریم که بخش مهمی از برخوردهای اجتماعی و فرهنگی در فضاهای شهری اتفاق میافتد ، در آن صورت نقش فضاهای پیاده در تقویت بنیانهای اجتماعی و فرهنگی شهر غیر قابل انکار می نماید. حرکت پیاده طبیعی ترین، قدیمی ترین و ضروری ترین شکل جابه جایی انسان در محیط است . پیاده روی، هنوز هم مهمترین امکان برای مشاهده مکانها و فعالیتها و احساس شور و تحرک زندگی و کشف ارزشها و جاذبه های نهفته در محیط شهری به شمار میآید. پیاده روی بیشترین نزدیکی را به محیط دارد و بنابراین، اجازه می دهد فرآیند تفسیر و به خاطر آوردن، منسجم تر باشد. این پدیده از نظر ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت زیبایی از اهمیت اساسی برخوردار است. تحقیق پیش رو بر آن است که یک ارتباط منطقی مابین نیازهای رفتاری کاربران فضا و قابلیت های محیط در بافت های تاریخی با مدلی حرکتی ایجاد نماید. این موضوع عامل افزایش انگیزه مردم در جذب به درون بافت و افزایش حضور آنها میشود و زندگی اجتماعی مداوم را که به علت نزول کیفیت های شهری در بافتهای تاریخی کم رنگ شده، تا سر حد امکان تقویت می نماید. با توجه به مطالب فوق دلیل انتخاب موضوع طراحی و ساماندهی پیاده راه مقصودیه آن است که این مکان مطابق با نیاز های فرهنگی و اجتماعی ساکنین خیابان و نیز رهگذرانی که جهت اوقات فراغت به این مکان مراجعه میکنند باشد و در عین زیبایی و تداوم بصری که در پیاده راه حکمفرماست نیازهای فرهنگی ساکنین را نیز رفع کرده و مکانی دارای جاذبه جمعیت بوده و طراحی منحصر به فرد آن به گونه ای باشد که تمام گروه های سنی اعم از پیر و جوان را شامل شود و مکانی پویا به عنوان مرکز محله ای مجزا برای افراد ساکن در آنجا تلقی شود.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، مقصودیه ، توسعه پایدار ، تبریز