تحلیلی بر پیامدهای حاشیه نشینی در نواحی پیرامون کلانشهر تهران

با رشد شهرنشینی و احساس نیاز به سطح بالاتری از خدمات در کلان شهرها، سالانه جمعیت زیادی از روستا و شهرهای کوچک به کلان شهرها مهاجرت می کنند. عدم توانایی کلان شهرها برای پذیرش جمعیت مهاجر، سبب بروز پدیده حاشیه نشینی شده است. شهر تهران به عنوان پایتخت و بزرگترین کلان شهر ایران با میزان قابل توجه مهاجرت از همه نقاط ایران مواجه است. اسکان روستاییان در روستاهای نامناسب پیرامون شهر می تواند آنان را ضعیف تر از آنچه که در موطن خود بودند کند. هدف از این پژوهش، شناسایی و تعیین پیامد های حاشیه نشینی در پیرامون کلان شهر تهران است. تحقیق از نظر هدف کاربردی و بر اساس روش توصیفی – تحلیلی است. جامعه آماری مورد مطالعه، شهر تهران و روستاهای پیرامون آن است. جمع آوری اطلاعات، اسنادی - کتابخانه ای و فنون و ابزار آن به ترتیب فیش برداری و فیش بوده است. پس از بررسی منابع، چالش های پرتکرار برای حاشیه نشینی کلان شهرها در دو بعد اجتماعی و اقتصادی طبقه بندی شد که به طور جداگانه، درصد فراوانی هرکدام از چالش ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داده است که از بین پیامدهای متاثر از گسترش حاشیه نشینی در ابعاد اجتماعی و اقتصادی ، فقر و بیکاری، رواج مشاغل کاذب، کمبود خدمات شهری، مرکزیت برای جرم و بزهکاری و نبود فرهنگ معین بین حاشیه نشینان چهار معضل اساسی و پراهمیت شناخته شده اند که نظام سیاست گذاری و برنامه ریزی بایستی راهکارهای عاجل برای حل آنها در چارچوب رویکردی یکپارچه به حاشیه نشینی اتخاذ نماید.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، روستاییان ، کلانشهر ، چالش ها ، اجتماعی ، اقتصادی