بررسی معماری فضاهای سبز شهرستان شهریار بر اساس نقشه های UTM و مکان یابی و کمبودهای آن مطابق با سرانه و استانداردها

به دلیل پیشرفت صنعت و آسیب آن به محیط زیست و در نتیجه سلامت کره زمین، اهمیت بررسی و افزایش کاربری های فضای سبز در مناطق آلوده بسیار مورد توجه قرار دارد. پس این فضاها از اهمیت زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروزی برخوردارند.فضاهای سبزی که شامل درخت کاری ها،بوستان ها، پارک های جنگلی ، لچگی ها و حتی باغات بوده و در حقیقت توجه به نیازهای اولیه و حتی روحی روانی انسانی و همچنین فرهنگ جامعه، به این کاربری ها بستگی دارد. بررسی فضاهای سیز در شهرستان شهریار ز آن جهت اهمیت می یابد که این شهرستان به عنوان نگین غرب استان تهران شناخته شد و منطقه ای خوش آب و هوا می باشد که متاسفانه به دلیل برخی ساخت و ساز های بی رویه از میزان فضاهای سبز و باغات این شهرستان کاسته شده است. پس فرض بر آن است که فضاهای سبز فعلی شهریار پاسخگو نیازهای اسنان نیست. همچنین در ادامه با بررسی نقشه های UTM مکان یابی فضاها بر اساس نقشه های GIS ،میزان سازگاری با کاربری های همجوار در این شهرستان مشخص گردید و بر پایه جمعیت سال 1396 شهریار و همچنین افق 25 ساله میزان کمبود مساحت فضای سبز در مقایسه با استاندرادهای داخلی مورد تحلیل قرار گرفت که بر این اساس در صورت رعایت و اجرای طرح جامع در شهرستان و نگهداری فضاهای سبز فعلی ،مساحت ها تقریبا با حد استاندارد برابری می کند ولی اگر طرح جامع و تفضیلی را در نظر نگیریم کمبودهای چشم گیری را به ازای هر نفر شاهد هستیم.

کلیدواژه ها:

سرانه فضاهای سبز ، ماتریس سازگاری ، شهرستان شهریار ، نقشه های UTM ، نقشه های GIS