بررسی گونه های گیاهی در مناطق شیبدار و کوهستانی ایران با توجه به شرایط اقلیمی (نمونه موردی منطقه کوهستانی کردستان)

اکوسیستم های پوشش گیاهی خاص هر منطقه، منابع تجدید پذیری هستند که علاوه بر جنبه زیبایی منطقه، در تنظیم آب و هوا و جریانات هیدرولوژیکی، تامین آب آبخیزها، جلوگیری از فرسایش خاک، کنترل آلودگی ها نقش موثری دارند. به همین جهت، شناسایی فلور گیاهی خاص هر منطقه و بررسی پوشش گیاهی بومی آن در کنار اطلاعات اقلیمی و توپوگرافی منطقه، جهت انتخاب نوع پوشش گیاهی مناسب برای کاشت که نیاز به کمترین میزان توجه و مراقبت و همچنین کمترین میزان هزینه را دارد، ضروری است. همچنین، از آن جا که کشور ایران از لحاظ موقعیت جغرافیایی و میزان بارندگی سالانه، جزء مناطق خشک و نیمه خشک به حساب می آید، از این رو، انتخاب شیوه مناسب آبیاری و همچنین بررسی نوع خاک جهت کمترین میزان مصرف و اتلاف منابع آب، بسیار حایز اهمیت می باشد. از طرفی دیگر، انتخاب گیاهان بومی در طراحی در مناطق شیبدار و کوهستانی، علاوه بر جنبه مقرون به صرفه بودن آن، نیازمند حداقل میزان مراقبت و توجه بوده و سبب حفظ اکوسیستم منطقه شده و مناظری طبیعی و متنوع با خودپایداری حداکثر را به وجود می آورد. استان کردستان نیز، که در منطقه کوهستانی غرب کشور واقع شده، دارای زمین های صخره ای با شیب نسبتا زیاد است. در این منطقه، تنوع گیاهی بسیار زیاد، پالت گیاهی متنوعی را برای انتخاب پوشش گیاهی مناسب منطقه در اختیار طراحان قرار می دهد. از سویی، این منطقه، به دلیل داشتن شرایط اقلیمی و جغرافیایی و توپوگرافی خاص خود، حداکثر میزان بومی بودن پوشش گیاهی باید در انتخاب آن ها لحاظ شود.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم ، فلور گیاهی ، اقلیم ، زمین های شیبدار ، کوهستان