راهکارهایی برای طراحی ساختمان چندرسانه ای در راستای ارتباطات اجتماعی بین نسلی با رویکرد پدیدارشناسی

از آنجا که پیشرفت تکنولوژی در عصر ما،مانند طوفانی همه چیز را (تفکرات، فرهنگ، روابط اجتماعی و...)در بر میگیرد و آن ها را دچار دگرگونی میکند، از دست رفتن روابط اجتماعی بین نسل های گذشته با نسل جوان به مشکلی میگراید که تمام ابعاد زندگی مارا تحت تاثیر قرار میدهد.نفهمیدن احساسات سالمندان از سوی جوانترها و بلعکس، باعث جدایی فرهنگی و احساسی ما میشود که این جدایی به عدم پیشرفت و سرزندگی ،امیدواری و محبت انسانی منجر میشود. طرح ساختمانی که در چند عملکرد با هدف آشتی این نسلها با هم قدم بر میدارد از ضروریات به نظر می آید. جایی که تمام نسلها در کنار هم به تعامل هرچه بیشتر میپردازند چراکه فضاها و عوامل جذاب هر نسل برای آنها در نظر گرفته میشود.در این پژوهش سعی بر این است که ضمن مطالعه و تحلیل عوامل پایداری اجتماعی و شناخت الگوهای پایداری در معماری از بعد اجتماعی و فرهنگی(غیر کالبدی) ، نقش فرهنگ و رفتار ساکنان شهر در تعیین میزان پایداری اجتماعی بررسی گردد که در این زمینه تاکید ویژه بر شاخص های هویت اجتماعی، پویایی و نشاط و سرزندگی افراد بویژه نسل جوان ،آسایش روانی و انعطاف پذیری می باشد.و هم چنین با استخراج مفاهیم و الگوهای پایداری اجتماعی به چگونگی ایجاد بستر و فرصت هایی برای تقویت تعاملات جمعی از طریق خلق فضاهای عمومی و جدید در راستای ایجاد کیفیت برتر زیست انسانی، رشد فرهنگی و پایدار سازی اجتماعی فضا و ارتقاء کیفیت اتفاقاتی که در فضا جریان دارد،پرداخته می شود.و در نهایت با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه به طراحی یک مرکز مدیاتک پرداخت می شود که هم کارکردی فرهنگی و اجتماعی داشته و هم منعکس کننده مفاهیم دریافت شده باشد وبتواند هم گام و هم خوان با کیفیت های فضایی تعریف شده در بحث پایداری، گامی در جهت حرکت به سوی اجتماعی پایدار در شهر بردارد.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تکنولوژی ، روابط اجتماعی ، جدایی فرهنگی ، پایداری اجتماعی ، خلق فضاهای عمومی ، طراحی معماری مدیاتک