بررسی تاثیر میکروسیلیس بر کاهش نفوذپذیری و جذب آب بتن

یکی از مهم ترین مشخصه های بتن، جذب آب نفوذپذیری می باشد. موثرترین راهکار کاهش نفوذپذیری، اصلاح ساختار بتن و کاهش حفرات موجود در آن است. در تحقیق حاضر با به کارگیری ژل های میکروسیلیس به عنوان پرکننده، به متراکم نمودن ساختار بتن و کاهش نفوذپذیری پرداخته شده است. بدین منظور تعداد نمونه استوانه ای به قطر 10 سانتی متر و ضخامت 5 سانتی متر تهیه و در دو دوره 3 و 15 روزه نگهداری شد. برای تعیین مقدار جذب نمونه های ساخته شده، از راهکارهای ارایه شده در استاندارد 1583ASTMC استفاده گردید. با توجه به میزان و سرعت جذب آب نمونه های بتنی مشاهده شد؛ که استفاده از میکروسیلیس موجب کاهش مقدار و سرعت جذب آب بتن می شود. همچنین نتایج آزمایش های انجام شده نشان دادند که افزایش نسبت میکروسیلیس به مواد سیمانی، جذب آب مویینه و حجمی را تا حد زیاد کاهش می دهد؛ چراکه میکروسیلیس با استفاده از خاصیت پرکنندگی خود به اصلاح ساختار و کاهش اندازه حفرات موجود در بتن می پردازد.

کلیدواژه ها:

میکروسیلیس ، نفوذپذیری ، جذب آب ، بتن