ارزیابی مروری به کارگیری فرآیندهای الکتروشیمیایی جهت ارتقای کارآمدی فناوری های تصفیه فاضلاب
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 583
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICSAU05_0718
تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397
چکیده مقاله:
در این مقاله به مرور کاربرد فرآیندهای الکتروشیمیایی در تصفیه فاضلاب با هدف بررسی انواع فرآیندها و مکانیزم آن ها برای تصفیه، مطالعات صورت گرفته با استفاده از هر فرآیند و عوامل موثر بر کارآمدی آن، با بررسی بیش از 60 مقاله مرتبط، پرداخته شده است. درنهایت با توجه به پیشرفت های اخیر حاصل در زمینه استفاده از فرآیندهای الکتروشیمیایی به منظور ارتقای عملکردی راکتورهای بی هوازی، نتایج تحقیقات صورت گرفته بر روی این موضوع موردمطالعه قرار گرفته است. تمرکز ویژه این مقاله بر روی روش های انعقاد، شناورسازی و اکسیداسیون الکتریکی بود. انعقاد الکتریکی یکی از روش هایی است که با به کارگیری الکترودهای آهن، آلومینیوم و یا ترکیبی از آن ها، کارآمدی بالایی در تصفیه فاضلاب از خود نشان داده است. در کنار این روش، شناورسازی الکتریکی در زمینه حذف جلبک و زیست توده از آب و فاضلاب، توانایی بالایی داشته است. به علاوه این روش در حذف چربی، روغن، ذرات کلوییدی و حتی مواد آلی موثر واقع شده و در مقایسه با روش های شناورسازی با هوای محلول، شناورسازی پروانه ای و رسوب گذاری از عملکرد بهتری برخوردار بوده است. نتایج مطالعات نشان دادند که اکسیداسیون الکتریکی برای تصفیه فاضلاب، بیش تر با فناوری های دیگر نظیر فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته ترکیب می شود که این امر موجب افزایش قابلیت این روش برای حذف آلاینده های مقاوم می گردد. همچنین در خصوص ادغام فرآیندهای الکتروشیمیایی با راکتورهای بی هوازی، نتایج بررسی ها نشان دادند که تاکنون راکتورهای UASB و ABR برای این منظور مورداستفاده قرارگرفته اند و به کارگیری فرآیندهای الکتروشیمیایی در این راکتورها سبب بهبود کارآمدی آن ها در حذف BOD ،COD ،TDS و TSS و افزایش میزان تولید متان شده است.
کلیدواژه ها:
فرآیند الکتروشیمیایی ، انعقاد الکتریکی ، شناورسازی الکتریکی ، اکسیداسیون الکتریکی ، راکتور بی هوازی الکتروشیمیایی
نویسندگان
گاگیک بدلیانس قلی کندی
دانشیار دانشکده مهندسی عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، پردیس فنی و مهندسی شهید عباسپور،
بهنام اینانلوبکلر
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیطزیست، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیطزیست، دانشگاه شهید بهشتی، پردیس فنی و مهندسی شهیدعباسپور
مریم عموعموها
دانشجوی دکتری مهندسی محیطزیست، دانشکده مهندسی عمران، آب و محیطزیست، دانشگاه شهید بهشتی، پردیس فنی و مهندسی شهیدعباسپور