ظرفیت سنجی توسعه محله ای در بافت های فرسوده شهری با استفاده از مدل AHP (مطالعه ی موردی محله تربیت شهر تبریز)

این پژوهش با هدف بررسی ظرفیت سنجی توسعه محله ای در بافت های فرسوده شهری با استفاده از مدل AHP می باشد؛ تلاشی است در نیل به اهدافی که در آن بعد از شناسایی ظرفیت های توسعه محله ای و تحلیل آن ها، به-منظور ارایه راه کارهایی در این جهت انجام گرفته است. بافت فرسوده محله تربیت شهر تبریز نشات گرفته از ویژگیهای جغرافیایی- اقلیمی- معماری بومی و الزامات و ضروریات اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی زمان خود و پاسخگوی ساکنین خود بوده است. رشد و افزایش جمعیت شهر تبریز که معلول کاهش مرگ و میر، ورود یکباره تکنولوژی و از طرف دیگر مهاجرت سیل آسای روستاییان بود، موجب زمینه ساز شدن رکود، پسروی و فرسایش در محله تربیت با بافت فرسوده ی شهری شده است. مورد مطالعاتی این مقاله بررسی ظرفیت های موجود در محله تربیت ( بعنوان یکی از محلات نمونه ) شهر تبریز و چگونگی استفاده از ظرفیت های موجود در احیاء و توسعه آتی این محله می باشد. نتایج حاصل در راستای یکی از اهداف این پژوهش که سنجش ظرفیت های توسعه می باشد نشان داد میزان استفاده از ظرفیت ها (مخصوصا زیر ساختها) در حدود نصف حداکثر توان آن ظرفیت می باشد. همچنین مشخص شد در محله، در بین ظرفیت ها آب و فاضلاب بیشترین قابلیت ها و پارک و فضای سبز و باز کمترین قابلیت را برای تحقق امر توسعه دارند. فرایند بارگذاری نشان داد، که این محله قابلیت پذیرش جمعیت مازاد بر جمعیت موجود خود را دارد، که با پذیرش جمعیت مازاد استفاده از ظرفیت ها در حد قابل قبولی ارتقاء پیدا می-کند.

کلیدواژه ها:

ظرفیت سنجی ، توسعه محله ای ، بافت فرسوده ، ظرفیت ، محله تربیت شهر تبریز