نقش رهیافت ریخت زایی(مورفوژنسیس) بر معماری الگوریتمیک الهام گرفته از طبیعت

طبیعت، همواره منبع الهام برای مهندسین، طراحان و هنرمندان بوده است. امروزه، ابزارهای معماری الگوریتمیک این موقعیت را برای معماران فراهم کرده است که الهامگیری از طبیعت را به لایههایی فراتر از ویژگیهای کالبدی، از جمله استفاده از مبانی و الگوریتم های شکل گیری مورفولوژی های طبیعی ارتقا دهد. در سال های اخیر مسایلی چون پایداری، آسیب های محیط زیستی و مخصوصا بهینه سازی در منابع اولیه ماده و انرژی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. . آنچه تا امروز بقا یافته است، گزینه های برتر ، بهینه و عبور کرده از فیلتر انتخاب طبیعی می باشد. این طور به نظر می رسد که طراحی ریخت زایی به نیاز برنامه ریزی، فنی، ساختاری، محیطی و فضایی کامل رسیدگی کند. با طراحی ریخت زایی بخش عظیمی از این دغدغه ها توسط معماری قابل کنترل و بررسی می باشد. پژوهش به دنبال پاسخگویی به این دو پرسش است که در دنیای امروز، اقتباس از طبیعت و رویکردهای زیست تقلیدی در چه جهت و چه لایه هایی از طراحی معماری می تواند حضور داشته باشد درس های طبیعت در زمینه تشکیل فرم های زیستی چگونه می تواند در معماری تحت عنوان ریخت زایی دیجیتال ظهور پیدا کند هدف اصلی از این پژوهش چگونگی دست یابی به الگوی بهینه فرم زایی در طبیعت و اعمال آن در طراحی معماری می باشد. برای ارایه این پژوهش و پاسخ مناسب به سوال های مفروض از تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب، رساله، مقالات و سایت ها استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری دیجیتال ، ریخت زایی ، الگوبرداری از طبیعت ، الگوریتم ، مورفوژنسیس