تاثیرات تلفیق محیط طبیعی و فضای معماری بر آموزش واگرای کودکان

تفکرات واگرا با باز گذاشتن دست کودکان در امر تصمیم گیری و رسیدن به بهترین راه حل ها تاثیرات بسیار مفید-تری نسبت به تفکرات و راه حل های از قبل تعریف و القا شده (تفکر همگرا) ، خواهد داشت. این دسته از تفکرات انسان را در پی یافتن راه حل هایی فراتر از راه حل های موجود می انجامد. در زمینه معماری برای کودکان، می توان این نوع نگرش را در طراحی محیط های پیوند خورده با محیط طبیعی و واداشتن کودکان به دیدن، لمس کردن و نتیجه گرفتن، یافت کرد. هدف از این تحقیق تعیین تاثیرات تلفیق فضای معماری و فضای طبیعی و آموزش واگرا بر خلاقیت کودکان 7-3 سال است. در مقاله حاضر شرحی از آموزش واگرا و محیط طبیعی، اصول طراحی مرتبط با آن استنتاج می گردد . این بررسی در چهارچوب روش تحقیق توصیفی – تحلیلی صورت گرفته و داده ها با مراجعه به منابع اصلی و مطالعه نمونه های مختلف گردآوری و مورد استفاده قرار گرفته است در نهایت با به کارگیری اصول بدست آمده در طراحی فضاهای مربوط به کودکان، می توان شاهد طراحی هایی با کیفیت مناسب تر شد. ارتباط دادن تفکر واگرا به محیط های معماری ، باعث می شود تا کودکان در سنین ابتدایی زندگی، تا پیش از رسیدن به سن پیروی از تصمیمات و تفکرات تعریف شده ی والدین، با خلاقیت آشنا شوند.

کلیدواژه ها:

محیط طبیعی ، تفکرات همگرا و واگرا ، فضای معماری ، خلاقیت کودکان