بررسی وعوامل موثر در ایجاد و ارتقاء رویکرد تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی

به دلیل رشد شهرنشینی دهه های اخیر در ایران الگوی تولید مسکن تغییر یافته و لزوم ایجاد انبوه مسکن سبب کاهش کیفیت و مطلوبیت طراحی ها گذشته و طراحی مجتمع های مسکونی امروزی به دلیل عدم توجه به نیازهای انسانی و در نظر نگرفتن پیامدهای روانشناختی آن، زندگی فردی و اجتماعی ساکنین را با مشکلاتی مواجه ساخته است، از جمله نیازهای فراموش شده انسان ها در این طراحی ها تعاملات اجتماعی است. در این پژوهش با مطالعات کتابخانه ای در ابتدا به بررسی رویکرد تعاملات اجتماعی و در ادامه به فاکتور ها، عوامل موثر در ایجاد این رویکرد که باعث بالا رفتن سطح کیفیت زندگی و رضایت ساکنین می شود و سرزندگی و طراوت را به مجتمع های مسکونی باز می گرداند، پرداخته شده است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که جنبه های اجتماعی و فعالیتهای جاری در فضا در کنار ابعاد شکلی و زیبایی بصری که تجربه حرکت توسط انسان در درون فضا توسط وی ادراک شود، از عوامل موثر در شکل گیری تعاملات اجتماعی در میان افراد دانسته شده است . همینطور عامل مشارکت و همراهی، یک دیگر باعث ارتقاء تعاملات اجتماعی می باشدو همچنین قلمرو، ازدحام، خلوت، حس تعلق، امنیت اجتماعی - محیطی، حس مکان، اجتماع پذیری فضا، اعتماد اجتماعی، مشارکتی بودن فضا، مراسم مذهبی، طبقه اجتماعی و پایگاه اقتصادی، وجود انواع فضاهای عمومی و پاتوق در مجتمع از عوامل افزایش تعاملات اجتماعی می باشد .

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، مجتمع های مسکونی ، روابط همسایگی ، اجتماع پذیری