مهندسی محیط زیست و محیط زیست پایدار شهری

درنظام سرمایه داری معاصر،شهربعنوان مکان مناسب انباشت سرمایه وشهرنشینی بعنوان شیوه نوین سکونت شهری به شمارمی آید،نفوذ فرهنگ سرمایه داری درجهان درحال توسعه ازجمله ایران موجب گسترش انواع مهاجرت ها، شهرگرایی،ناموزونی ورشدشتابان شهرها ،افزایش کمی شهروجمعیت شهرنشین وباعث غفلت واقع شدن رویکردزیست محیطی شده است.بطوری که امروزه شهرهای کشوربامسایل عدیده زیست محیطی ازجمله: آلودگی هوا،آب،خاک وآلودگی صوتی وانباشت کاربری های ناسازگار نبودمدیریت یکپارجه شهری به منظورحفظ محیط زیست سالم ،ضعف سازمان های اجرایی ونظارتی درکنترل مسایل زیست محیطی شهری،فقدان اطلاعات وداده هاوابزارهای لازم موجب پیچیده ترشدن مسایل شهری برای نیل به محیط زیست پایدارشهری شده است. محیط زیست پایدارشهری، توسعه ای است کیفی برای بهترزیستن که هدف آن بالا بردن سطح کیفیت زندگی بشریت است. دراین راستای پایداری سکونتگاه های شهری یکی ازبنیادی ترین مباحث می باشد.این پایداری رامی توان اززوایای مختلفی چون حفظ و ارتقای محیط زیست، استفاده هوشمندانه اززمین استفاده ازمنابع انرژی تجدیدپذیر بدون داشتن کمترین آلودگی موردبررسی قرارداد.

کلیدواژه ها:

مهندسی محیط زیست ، محیط زیست پایدارشهری ، شهرپایدار ، برنامه ریزی ، پایداری