بررسی رابطه الگوهای فرزند پروری با خودکارآمدی تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان ساری

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه الگوهای فرزند پروری با خودکارآمدی تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان مقطعدوم متوسطه شهرستان ساری بود. جامعه آماری در این مطالعه 700 نفر بود که حجم نمونه با توجه به جدول مورگان 248 نفرتعیین شد. بدین منظور از بین دانشآموزان دبیرستانی شهرستان ساری در سال تحصیلی 96 - 95 ، این تعداد به صورت نمونه گیریخوشه ای دومرحله ای به روش سیستماتیک، انتخاب و نمونه ها با استفاده از پرسشنامه سبک های مهارت های اجتماعی ماتسون،پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی دانش آموز جینگ و مورگان (1999)، پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند، مورد ارزیابی قرارگرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه ی همزمان و روش ضریب همبستگی پیرسون، موردارزیابی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد خودکارآمدی تحصیلی و سبک های فرزندپروری قادر به پیش بینی تغییرات مربوط بهمهارتهای اجتماعی دانش آموزان می باشد. به طوری که هر چه مهارت های اجتماعی فرد بالاتر باشد، انتظار می رود که شخص دراحراز شرایطی که به خودکارآمدی تحصیلی منجر گردد، بیشتر موفق باشد. همچنین سبک فرزندپروری مستبدانه بر مهارت هایاجتماعی دانش آموزان اثر منفی و سبک فرزندپروری مقتدرانه بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان اثر مثبت دارد و همچنین سبکفرزندپروری سهل انگارانه، هیچ تاثیری بر مهارتهای اجتماعی افراد ندارد. نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد میکند، به منظور بهبودوضعیت مهارتهای اجتماعی افراد می توان به سبک های فرزندپروری والدین و خودکارآمدی آنان توجه کرد.

کلیدواژه ها:

سبک فرزندپروری ، مهارت های اجتماعی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان