کنترل پیش بین سطح بیهوشی برمبنای تکنیک انشعاب و محدودیت

مشکلاتی که به دلیل مدیریت ناصحیح بیهوشی برای بیماران پیش آمده موید این امر است که شیوه های تجربی برای تعیین میزان داروی بیهوشی ودر نهایت کنترل سطح بیهوشی چندان قابل اعتماد نیست. از این رو به کار بردن روشی علمی و کارآمد ضروری به نظر می رسد. همچنین با توجه به انسانی بودن سیستم مورد بررسی، لازم است مطالعات کنترلی اولیه برروی مدل انجام گردد. انتخاب مدل مناسب گامی بزرگ به سمت دستیابی به نتایج دقیق و قابل استناد است. در این مقاله، پس از بررسی مدلهای مختلف ارایه شده برای بیهوشی، مدل پاره ای فارماکودینامیک - فارماکوکینتیک پیاده سازی گردیده و با دادگان ثبت کلینیکی اعتبار سنجی شده است. برای کنترل سطح بیهوشی از تکنیک کنترلی انشعاب و محدودیت استفاده گردیده است که نوعی کنترل گر پیش بین مبتنی بر مدل می باشد. برای تعیین پارامترهای این کنترلگر ، میزان کل داروی بیهوشی مصرفی، RMSE شاخص BIS، تاخیر زمانی معادل (ETD) و سطح پیچیدگی محاسباتی موردتوجه قرار گرفته است این کنترل گر به دلیل توانایی پیش بینی و امکان لحاظ کردن محدودیتهایی نظیر حداکثر نرخ و میزان تزریق دارو توانسته است به عملکردی بسیار خوب با تاخیر زمانی معادل صفر و RMSE 15/7 نمره برای شاخص BIS دست یابد.

کلیدواژه ها:

تکنیک انشعاب و محدودیت ، کنترل پیش بین ، عمق بیهوشی