عملکرد سیستم جداساز لرزه ای در سازه های فولادی با نسبت ارتفاع به بعد متغیر

جداگرهای لرزه ای با افزایش پریود سازه، باعث کاهش شتاب و جابه جایی نسبی کف طبقات می شوند. یکی از چالش های پیش رو هنگام طراحی جداگرهای لرزه ای، سازه های نرم و بلند مرتبه می باشد دو این مقاله، رفتار لرزه ای چهار قاب خمشی فولادی پنج طبقه، با ثابت نگه داشتن ارتفاع و تغییر ابعاد پلان بررسی شده است. با استفاده از هفت رکورد زلزله در حوزه دور و انتخاب روش تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی، متوسط پاسخ سازه های جداسازی شده با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد که با افزایش نسبت ارتفاع به بعد سازه جداسازی شده ، مساحت زیر نمودار نیرو تغییر مکان جداگرها کاهش می یابد که این نشان از کاهش انرژی مستهلک شده و کاهش سرعت میرایی جداگرها می باشد. پارامترهای لرزها ی سازه ی متوسط مرتبه از جمله جا به جایی نسبی و نیز پایخ های نیرویی، مقدار کمتری نسبت به باقی سازه های جداسازی شده دارد که این موضوع باعث می شود این سازه جداسازی شده آسیب کمتری نسبت به سازه های دیگر متحمل شود. علت اصلی این موضوع می تواند کمتر بودن پریود سازه مرتبه نسبت به سازه بلند و بسیار بلند و وزن کمتر آن نسبت به سازه کوتاه مرتبه باشد.

کلیدواژه ها:

جداساز لرزه ای ، نسبت ارتفاع به بعد سازه ، نرمی و صلبیت سازه ، طراحی بهینه ، پاسخ سازه