اولویت بندی فضاهای جرم خیز شهری طبق رویکردCPTED به روش تاپسیس و ارایه راهکار نمونه موردی: محدوده میدان فاطمی شهر تهران

ارتکاب به جرایم شهری یکی از رفتارهایی محسوب میگردد که علاوه بر عوامل اجتماعی و فرهنگی، فضاهای شهری در آن دخالت موثری دارند. عدم امنیت فضاهای شهری ناشی از ارتکاب جرم در فضا یا احساس ناامنی در شهروندان، باعث گریز آنها از شهر میشود و مفهوم زندگی شهری را از بین میبرد. امروزه با توجه به رشد شهرنشینی در بسیاری از نقاط جهان از جمله ایران، تامین امنیت و ایجاد شهرهای امن در سرلوحه برنامه های توسعه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، شناسایی معیارهای مکانهای جرم خیز شهری و ارایه راهبردهای مناسب طراحی در نمونه مطالعاتی است. پژوهش حاضر، از نوع کاربردی بوده که با مطالعه کتابخانه ای و پیمایش میدانی، به صورت توصیفی_ تحلیلی ارایه شده است. در بخش نمونه موردی پژوهش، میدان فاطمی و محدوده پیرامونی آن معرفی شد و با مصاحبه از اهالی محدوده، 6 مورد از فضاهای جرم خیز انتخاب گردید تا با مدل مفهومی پژوهش سنجیده شوند. با طرح و تکمیل پرسشنامه شهروندان بر اساس ادبیات نظری موضوع، میزان جرم خیزی هر یک از فضاها به روش تاپسیس مورد تحلیل قرار گرفت و امتتیاز نهایی هرکدام مشخص شد. نتایج نشان میدهد که میدان فاطمی، جرم خیزترین مکان از نظر شرایط محیطی است و پارک شفق کمترین میزان جرمخیزی ناشی از شرایط محیطی را دارد. در انتها نیز راهکارهایی جهت ارتقاء امنیت محیطی میدان فاطمی ارایه گردید.

کلیدواژه ها:

امنیت ، جرم ، تاپسیس ، CPTED ، میدان فاطمی تهران