تاثیر معنا درمانی بر دلزدگی زناشویی، رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین

ازدواج یکی از عوامل تکمیل و تقویت مبانی اخلاقی و نیازهای جسمانی و روانی- اجتماعی انسان است. هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر معنادرمانی بر دلزدگی زناشویی، رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین بود. طرح پژوهش از نوع طرح های پژوهشی شبه آزمایشی(پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. شرکت کنندگان تعداد 32 نفر (16 نفر گروه آزمایش و 16 نفر گروه گواه) بودند که از میانزوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در سال 1395 به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هایرضایت زناشویی کانزاس، پرسشنامه دلزدگی زناشویی و پرسشنامه صمیمیت زناشویی بودند. یافته های حاصل از آزمون تحلیلکوواریانس تک متغیره و چند متغیره نشان دادند که معنا درمانی به صورت معناداری روی دلزدگی زناشویی و مولفه های آن، رضایتزناشویی و صمیمیت زناشویی تاثیر دارد. به این ترتیب که میانگین نمرات گروه معنا درمانی در مقایسه با گروه کنترل در پایان آموزش درهر سه متغیر بالاتر بود. رویکرد معنا درمانی می تواند در زمینه روابط زناشویی یک مداخله مناسب به حساب آید اما درعین حال، به نظرمی رسد که رویکرد معنا درمانی دارای اثرگذاری بهتری در زمینه هایی که نیاز به مداخله شناختی بیشتری دارد، است.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، دلزدگی ، صمیمیت ، رضایت ، زناشویی