بررسی بافتهای ناکارآمد شهر تربت حیدریه

تغییر و تحول در بافت های شهری امری اجتناب ناپذیر بوده که یکی از این تحولات فرسودگی بافتها با گذشت زمان است. در یک تقسیم بندی کلان می توان بافتهای مختلف شهری را از نظر کیفی به چند دسته اصلی تقسیم بندی نمود: بافتهای قدیم و واجد ارزش تاریخی که معمولا عمری بیش از 80 سال دارند.بافتهای فرسوده شهری که فرسودگی آنها یا از بابت کالبد است و یا از بابت فعالیت و بخشهای قابل توجهی از شهرها با عمری بیش از 30 سال را شامل می شوند.بافتهای حاشیه ای یا غیررسمی نوعی دیگری از بافتها هستند که به صورت خودجوش ساخته شده اند و بخشی از شهرهای عمدتا بزرگ و یا شهرهای میانی بسیار مهاجرپذیر را تشکیل می دهند . شهرستان تربت حیدریه در استان خراسان رضوی با وسعت 6175 کیلومتر مربع و با جمعیتی معادل 140000 در سال 1390 در جنوب غربی مشهد و به فاصله 142 کیلومتری از مرکز استان قرار دارد. هدف اصلی این مقاله بررسی بافتهای ناکارآمد شهر تربت حیدریه می باشد . روش شناسی انجام این پژوهش بر حسب هدف، توسعه ای کاربردی و بر حسب طرح تحقیق، - تحلیلی توصیفی از نوع پیمایشی است که در شهر تربت حیدریه انجام پذیرفته است. روش جمع آوری اطلاعات از طریق بررسی - اسناد و مدارک موجود، مصاحبه با کارشناسان تربت حیدریه صورت گرفته است.در این بین عوامل مهم و کم اهمیت شناسایی شده و اولویت بندی شده و با استفاده از ماتریسهای SWOT انتخاب می شوند. نتایج این پژوهش بر اساس مدل SWOT شناسایی شده و سپس راهبردهای بهینه و پیشنهادات در مورد بافتهای ناکارآمد و فرسوده شهر تربت حیدریه به دست آمده است .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بافت تاریخی ، بافت حاشیه ای یا غیر رسمی ، بافت ناکارآمد SWOT