بررسی تغییرات مالون دی آلدهید MDA متعاقب دریافت سطوح متفاوت پرتوهای یونیزان و غیر یونیزان در موش صحرایی

امروزه با توجه به استفاده گسترده از پرتوهای یونیزان و غیر یونیزان از قبیل رادیولوژی، پزشکی هست های و سی تی اسکن علاوه برحصول منفعت که همان تشخیص و درمان بیمار یها است، خطر ناشی از پرتوگیری نیز باید مورد توجه قرار گیرد که این مهم در مطالعه حاضر مطالعه شده است. تعداد 120 سر موش صحرایی نر همخون در محدوده وزنی 250 - 300 گرم به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند گروه اول به عنوان کنترل در نظر گرفته شدند و گروه دوم مقدار 1 میلی کوری تکنسیم دریافت کردند گروه سوم مقدار مشخصی از خاک رامسر رادیواکتیو در قفسه ایشان قرار داده شد و گروه چهارم به مدت 1 هفته روزی 5/ 1 ساعت در مجاور یک دستگاه پرتابل wifi ایرانسل قرار گرفتند و گروه پنجم به صورت ترکیبی wifi+tc دریافت کردند و گروه ششم صورت ترکیبی wifi+soil دریافت کردند سپس با گرفتن 2 سی سی خون از قلب موش ها بررسی آزمایش MDA انجام شد. یافته ها: اختلاف معناداری در گرو ه های Technetium-99m ، خاک رامسر و امواج WiFi نسبت به گروه کنترل )بدون هیچ گونه مواجه ه( وجود ندارد ) p > 0.05 ( همچنین اختلاف معناداری در بین گرو ه های نامبرده نسبت به یکدیگر نیز مشاهده نمی شود ) p > 0.05 ( سطح ADM در گروه ترکیبی امواج WiFi و Technetium-99m به میزان 0.58 ± 3.29 ; p < 0.05 نسبت به گروه کنترل و همچنین به میزان 0.46 ± 3.41 ; p <0.05 و p < 0.05 ;3.26±0.56 به ترتیب نسبت به گروه امواج WiFi و گروه دریافت کننده Technetium-99m به طور کاملا معناداری افزایش یافته است. هم افزایی پرتوهای یونیزان و غیر یونیزان اثر تخریبی بر روی سطح MDA دارد.

کلیدواژه ها:

مالون دی آلدهید ، پرتوهای یونیزان و غیر یونیزان ، استرس اکسیداتیو ، تکنسیم WIFI ،