سفال های مکشوفه سنگابه دست کند شماره 4 تنگه بهرام چوبین دره شهر

دشت سیمره منطقه بسیار وسیعی است که بین استانهای ایلام و لرستان قرار گرفته و از مناطق دارای سابقه تاریخی و باستان شناسی است. این دشت رودخانه پر آب سیمره از وسط آن میگذرد و مرز بین استانهای ایلام و لرستان را نیز تشکیل میدهد. این منطقه به دلیل وجود ارتفاعات و کوه های بلند از راه های ارتباطی و مسیرهای چندان مناسبی برخوردار نیست. در این منطقه که همواره مورد توجه گروه های انسانی بوده است، از آثار باستانی بجای مانده از دوران مختلف برخوردار میباشد. تنگه بهرام چوبین در ناحیه شرقی دشت سیمره و در دامنه شمالی کبیر کوه واقع گردیده است. این تنگه در میان دو عارضه مهم طبیعی کبیر کوه و رودخانه پر آب سیمره قرار دارد.تنگه بهرام چوبین یکی از مهمترین مکانهای تاریخی فرهنگی برای گردشگران داخلی و خارجی میباشد، که بدین منظور از طرف میراث فرهنگی به نمایندگی نگارنده مورد پاک سازی و بهسازی فضاها و راه های دسترسی محوطه قرارگرفته است.درمنتهی علیه جنوب شرقی مجموعه آثار تنگه، تعداد 6 سنگابه دست کند وجود دارد. پس از پاکسازی و بهسازی تعداد 2 سنگابه کوچک در حین آوار برداری ظاهر گردید، که مجموعا6 سنگا به را تشکیل میدهند. سنگ آبه شماره 4 که بزرگترین آنها میباشد، به عمق بیش از 150 سانتی متر انباشت آوار یا لایه روبی ( گل ولای) داشت که در لایه های تحتانی شمار زیادی قطعات سفال بدست آمده است. تمام قطعات سفال، از نوع سفالهای ساده و منقوش دوره اسلامی است. سنگابه های شماره 2 و 3 و 5 و 6 با عمق کمی که داشتند، هیچ گونه مواد فرهنگی بدست نیامد. آخرین دوره حیات سنگابه ها مربوط به قرون اولیه اسلامی است: چرا که قطعات شکسته ظروف سفالی احتمالادر حین آبگیری که اغلب ظروف کاسه ای و تنگ های متوسط با دهانه نیمه باز میباشند، سقوط کرده و با پایان یافتن دوره حیاط مجموعه، دیگر مورد لایه روبی واقع نگردیده است

کلیدواژه ها:

سنگابه ، دره شهر ، اسلامی ، سفال ، تنگه بهرام چوبین