روش های تولید بومی سفال و سرامیک فیروزه ای در ایران

لعاب آبی ایرانی پیشینه بس طولانی در تاریخ سفال و سرامیک ایران دارد، در دوران معاصر، هنر سرامیک فیروزه ای ایران، به طور عمده در شهرهای تبریز ، شهرضای اصفهان، میبد یزد، لاله جین، قم(تکنیک خرمهره) و... دنبال می شود. که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارا می باشند. اگر چه در مناطق مختلف، سرامیک فیروزه ای تولید می شود، اما شیوه های تولید و کیفیت متفاوت با یکدیگر دارند. لذا در مقاله پیش رو، به طور اخص، تکنیک و شیوه های ساخت و تولید سرامیک فیروزه ای در مهمترین مراکز تولید آن در ایران یعنی تبریز و شهرضای اصفهان، مورد بررسی قرارگرفته است. تا در نهایت بتوان به این سوال پاسخ داد که ویژگی ها و تفاوت های عمده شیوه ی تولید سفال و سرامیک فیروزه ای، در مناطق مختلف در چیست نهایت می توان گفت از آنجایی که لعاب فیروزه ا ی شفاف بر روی سفال با گل رس یا همان گل قرمز بدست نمی آید لذا سفالگران تلاش کرده اند که از بدل چینی یا همان گل سفید استفاده نمایند و یا از تکنیک انگوب بهره گیرند. هر یک از روش های فوق دارای ویژگیهای خاص خود می باشد. این موضوع خود را بیش از همه در کیفیت لعاب و شیوه های تزیین نشان داده است که در مقاله پیش رو به آنها پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

لعاب فیروزه ای ، انگوب ، تولید بومی سفال ، شیوه های تزیین