بررسی تنوع تکنیک و نقوش سفالینه های دوره ایلخانی

سلسله ایلخانیان مغول در سالهای (649/1251) تا (736/1335) دورهای را در هنر ایران گشود که تاثیرات زیادی از نهنر شرق جور، به خصوص هنر دوره سونگ (sung) و یوان غ yuan چین گرفت. ایران در زمان فتوحات مغول یک گذشته فرهنگ اسلامی پانصد ساله را از سر گذرانده بود که وقتی حکام جدید مغولی از دین بودایی به اسلام گرویدند، این فرهنگ اسلامی را جذب کردند.عناصر چینی فرهنگ مغولان و روابط سیاسی آنها با شرق دور، از طریق همیاری بنیادی، شمایل نگاری، نگارگری، سفالگری و سایر هنرهای تزیینی این دوره که از شرق دورمایه گرفته بود در هنرهای دوره ایلخانی منعکس گردید.مقاله حاضر براساس روش توصیفی انجام گرفته است. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای بوده است. مهمترین نتیجه اینکه بعد از فروکش شدن حمله مغولان و با بوجود آمدن دولت های متمرکز تغییرات مهمی در نوع ساخت تزیینات و لعاب سفالینه ها در مراکز جدید سفالگری بوجود آمد. از خصوصیات بارز سفالینه های دوره ایلخانی تنوع ساخت سفال با تکنیک های مختلف سفالگری و تنوع تزیینات سفال هاست.سفالینه هایی با تزیینات زیر لعاب شفاف در زمینه شیری و فیروزه ای، سفال هایی با تزیینات روی لعاب یا میانایی، سفالینه های زرین فام و لاجورد.تزیینات این سفال ها متنوع و شامل انواع نقوش هندسی، نقوش گیاهی از برگ های متراکم اسلیمی نقش حیوانی مثل اسب، گاو، غزال دونده، ماهی، اردک و پرندگان. نقوش انسانی از مجالس رقص نوازندگی، شکار و کتیبه هایی از شاعار فارسی، ضربالمثلها، دعاهای معروف و نقوش ترکیبی بوده است.