شناخت ویژگی های کالبدی اقامتگاه گردشگری زیستی

بسیاری از کشورهای توسعه یافته جهان به این نتیجه رسیده اند که تمرکز بر روی ابعاد اقتصادی گردشگری بدون در نظر گرفتن اثرات اجتماعی زیست محیطی آن می تواند، سبب از بین رفتن این صنعت گردد. در چند دهه گذشته گردشگری زیستی یا اکوتوریسم به عنوان شکل جدیدی از توریسم و در تضاد با گردشگری انبوه، به صورت گسترده، توسط سیاستمداران و برنامهریزان به عنوان ابزار کارآمد بالقوه برای بهبود معیشت مردم محلی و حمایت از محیط زیست شناخته شده است. که خواستار اهداف اجتماعی و زیستمحیطی در کنار رشد اقتصادی است. معماری به عنوان هنر خلق فضا با رویکرد پایدار خود و از طریق طراحی اقامتگاه های گردشگری با تفکر زیستی و با هدف اطمینان از سلامت ذهنی و جسمی افراد، تعادل اجتماعی- اقتصادی و حفاظت از محیط زیست نقش مهمی را در جهت ارتقاء گردشگری زیستی ایفا می کند . مقاله حاضر نشان دهنده اهمیت طراحی بناهای گردشگری می باشد و ایده ها و پیشنهاداتی در رابطه با چگونگی بهره برداری درست از طبیعت، محیط زیست و فرهنگ ارایه می دهد. مهم ترین سوال مطرح شده در این مقاله این است که یک اقامتگاه گردشگری زیستی و معماری آن باید چه ویژگی هایی داشته باشند تا پایداری منطقه را از نظر زیست محیطی، اقتصادی و فرهنگی تامین کنند. در پژوهش حاضر، از طریق مقایسه تطبیقی به واکاوی نظرات کارشناسان در جهت طراحی پایدار اقامتگاه گردشگری زیستی پرداخته شده است. به نظر می آید ایجاد نوعی معماری برای توسعه ی گردشگری و طراحی آن بر اساس مفهوم پایداری طبیعت و مسیولیت پذیری در برابر محیط زیست، ارتباط با فرهنگ و اقتصاد محلی، کاهش مصرف انرژی و بهرهوری از منابع انرژی تجدیدپذیر جوابی کارآمد برای مسایل مطرح شده باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری زیستی ، معماری اکوتوریسم ، طراحی پایدار