مدل برنامه ریزی واحدهای تولید نیروگاه هسته ای با درنظرگرفتن تعقیب بار

برنامه ریزی واحدهای تولید نیروگاهی می تواند به طور چشمگیری عملکرد شبکه برق را بهبود بخشد. مسیله برنامه ریزی واحدهای تولید سوخت فسیلی به طور گسترده مورد تحقیق قرار گرفته است. با افزایش ظرفیت قدرت نیروگاه های هسته ای، نیاز به تنظیم مقررات بارگیری در پیک بار و ایجاد تعادل و تامین تقاضای بار را دارند. در نتیجه، ایجاد برنامه ریزی اقتصادی واحدهای تولید از جمله واحدهای تولید نیروگاه هسته ای در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است . این مدل برنامه ریزی واحدهای تولید با توجه به بار نیروگاه هسته ای مطرح شده و هدف آن دستیابی به حداقل مصرف انرژی هسته ای است. نسبت مصرف اورانیوم نیروگاه هسته ای به نسبت مصرف سوخت زغال سنگ دلیل اصلی برای سرمایه گذاری در محدوده تبدیل سوخت شده است. به این ترتیب، هدف استفاده از انرژی اتمی حداقل به مصرف حداقل ذغال سنگ تغییر کرده است . در این مقاله هدف اصلی کاهش قابل توجه استفاده از منابع انرژی هسته ای می باشد. به عنوان مثال، استفاده از شبکه برق استان G در فصول بارانی، با روش مدل برنامه ریزی واحدهای تولید هسته ای مورد نظر است .

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی واحدهای تولید ، ن یروگاه هسته ای ، لیست حق تقدم ، تعقیب بار ، ظرفیت هسته ای ، تبدیل لاگرانژ ، برنامه ریزی دینامیکی ، متوسط هزینه افزایشی ، توان حداقل و حداکثر ، تابع هزینه سوخت ، کمینه سازی هزینه