الگوها و سیاست های اکوتوریستمی پایدار منطبق با حاشیه رودخانه قشلاق سنندج

برای رسیدن به اکوتوریسم موفق باید از رهگذر توسعه ی پایدار توریسم عبور کرد. در واقع اکوتوریسم به عنوان یک فعالیت مناسب و مستمر می تواند در بهبود وضعیت زیستی و معیشتی مردم بومی و جوامع محلی حاشیه اکوسیستم های حایز اهمیت نقش داشته و از نظر اکولوژیکی باعث کاهش فشار بر منابع طبیعی گردد. از طرف دیگر حد فاصل بین رودخانه و شهر یک محیط بسیار حساس و شکننده است، که عدم توجه به ظرفیت های آن می تواند به نابودی رودخانه و اکوسیستم آن منجر شود. در نتیجه ی چنین فرآیندی بسیاری از مسیل ها و رودخانه های حاشیه ی شهرها به تدریج از عملکرد اصلی خود خارج شده و به کانال هایی برای دفع فاضلاب و انبار زباله و محیطی برای بزه و نا امنی های اجتماعی تبدیل می شوند. بدین ترتیب لزوم حفظ و احیای رودخانه های طبیعی حاشیه شهری به روشنی معلوم می شود. گذشته از پتانسیل های طبیعی موجود وجود عناصر معماری با ارزش تاریخی و طبیعی همچون پل های قدیمی قشلاق و شیخ، لزوم توجه به این منطقه را دو چندان می کند. حال اگر احیاء حاشیه رودخانه با رعایت اصول اکوتوریسمی همراه باشد می توان در راستای حفاظت از طبیعت، در جهت توسعه گردشگری اقدام شود. در این تحقیق سعی شده با استخراج اصول اکوتوریسمی مطابق با سایت جهت تفریح و تفرج و توسعه توریست، بتوان سواحل این رودخانه های دایمی را در جوار شهرها سر و سامان داد. هدف اصلی این تحقیق، استخراج و ارایه مباحث اکوتوریسمی موثر بر منطقه مورد مطالعه با حداقل تاثیرات بر منابع طبیعی می باشد. در ضمن این مقاله از پایان نامه کارشناسی ارشد تحت عنوان احیاء و ساماندهی حاشیه رودخانه قشلاق سنندج با طراحی مجموعه تفریحی، توریستی ( با نگرشی بر اکوتوریسم ) منتج گردیده است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، اکوتوریسم پایدار ، رودخانه قشلاق