ارزیابی رویکرد شهر سالم با نظری به عملکرد شهر سالم در ایران

امروزه گسترش شهرها باعث تغییرات قابل توجهی در استفاده از زمین و عوامل محیطی، بویژه در بیشتر شهرهای بزرگ شده است. با توجه به رشد جمعیت و تغییراتی که هر روزه در شهرها در حال وقوع هستند، بایستی در برنامه ریزی های اجتماعی، اقتصادی و محیطی شهرها، رشد کیفیت زندگی و حفظ محیط شهری مد نظر قرار گیرد. از آنجایی که شهرها دارای سامانه ی محدودی از لحاظ آب و هوا هستند، با هجوم جمعیت به شهرها مسایل محیطی از جمله آلودگی هوا، انباشت مواد زاید، تخریب طبیعت و کاهش کیفیت زندگی برای ساکنین دامن گیر گردیده است. برای فایق آمدن بر چنین مشکلاتی باید ذخیره آب، کیفیت هوا، مواد زاید، استفاده از زمین و انرژی را به شکل بهتری مورد بررسی قرار داد و رهیافت های عملی برای بهبود محیط های شهری و سلامت اکوسیتم های شهری جستجو کرد. مشکلاتی که امروزه شهرها را دربر گرفته، علاوه بر بسیج عمومی نیروها و فعالیت ها نیازمند تقویت دانش فنی و روش های اجرایی در بهبود شرایط زیست انسان است. در این راستا یکی از موثرترین روش ها بهره گیری از آخرین دستاوردهای داخلی و خارجی و در نظر گرفتن بهترین روش با توجه به امکانات موجود و در دسترس خواهد بود. امروزه رویکرد شهر سالم به عنوان یک مقوله سلامت عمومی هست که در ماهیت خویش تحت تاثیر تغییر وتحولات اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی قرار می گیرد. این رویکرد از بعد زیست محیطی، سلامت جامعه، محیط زندگی فردی و اجتماعی، رفاه اجتماعی و ... ، به بررسی کیفیت زندگی افراد یک جامعه می پردازد. این پژوهش ابتدا به بررسی تاریخچه ی شکل گیری شهر سالم پرداخته، سپس با بیان دیدگاه های نظری اندیشمندان در ارتباط با مفاهیم و همچنین اصول و اهداف این تیوری، دیدگاه جامعی نسبت به آنها حاصیل گردیده است و درادامه رویکرد شهر سالم را در ایران بررسی می نماید.

کلیدواژه ها:

شهر سالم ، برنامه ریزی شهری ، کیفیت زندگی