مدل دینامیکی به منظور تعیین نحوه تخصیص درآمدهای نفتی به توسعه انرژی های تجدیدپذیر در کشور

از آنجا که منابع سوختهای فسیلی پایان پذیر است و این نوع انرژیها تا حد زیادی آلاینده محیط زیست محسوب می شوند. برای توسعه پایدار کشور می بایست سهم این نوع سوخت ها در سبد انرژی کشور کاهش یافته و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر جایگزین آنها شوند. ارزش نسبی قیمت خرید برق تجدیدپذیر توسط دولت به هزینه تمام شده آن، متغیر مهمی است که منجر به مشارکت بخش خصوصی در توسعه و تولید این نوع انرژی خواهد شد. در این تحقیق، ساختار و نحوه تخصیص درآمدهای نفتی به توسعه و تولید انرژی تجدیدپذیر با استفاده از ابزار سیستم دینامیک مورد بررسی قرار میگیرد. در این تحقیق پس از ارایه مدل شبیهسازی و اعتبارسنجی شده است. پس از تایید اعتبار مدل، با تعریف 6 سناریوی مختلف، نتایج شبیه سازی مدل مورد تحلیل قرار گرفته است. در پایان دو نوع سناریو بر روی مدل مورد آزمایش قرار گرفت. در سناریوی نوع اول نتایج نشان داد تخصیص 5 درصد از درآمد نفتی به افزایش قیمت FIT منجر به افزایش ظرفیت تولید بخش خصوصی تا حد 164 درصد خواهد شد. همچنین نتایج حاصل از سناریوی نوع دوم نشان داد از سال 1395 تا سال 1404 افزایش قیمت FIT از 0/18 به 0/1 و 0/18 و 0/3 منجر به تغییر ظرفیت تولید برق تجدید پذیر خصوصی به ترتیب تا 3/0 و 3/6 و 4/5 خواهد شد.

کلیدواژه ها:

سیستم دینامیک ، سوخت های فسیلی ، انرژی تجدیدپذیر باد ، برق