ارایه مدلی پویا از عوامل انسانی موثر بر تصادفات ترافیکی منجر به جرح و فوت

ایران در رتبه سوم بیشترین میزان مرگ و میر تصادفات ترافیکی در سطح جهان قرار دارد و عوامل انسانی با سهم تجمعی 90% به عنوان یکی از مهمترین دلایل تصادفات محسوب میشود. هدف از این پژوهش ارایه مدلی پویا از عوامل انسانی موثر بر تصادفات ترافیکی منجر به جرح و فوت میباشد. دادههای لازم به منظور مطالعه عوامل انسانی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی به صورت مصاحبه باز با 14 نفر از خبرگان با روش نمونه گیری قضاوتی و هدفمند جمع آوری شده است. پس از مشخص شدن روابط علی عوامل انسانی شناسایی شده با تصادفات ترافیکی مدل پویا با استفاده از رویکرد پویایی های سیستم در نرمافزار ونسیم طراحی گردیده است. به منظور اعتبار سنجی مدل با استفاده از تولید مجدد رفتار سیستم از داده های مربوط به سالهای 1394 و 1395 اداره پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ استفاده شده است و ضریب تعیین داده های واقعی با داده های حاصل از شبیه سازی 998/ 0 تعیین گردیده است. برای تحلیل سیاست های فعلی و تدوین سیاست های آینده مدل در بازه زمانی 1394 تا 1404 اجرا شده و مشخص گردید با حفظ سیاست های فعلی بیشترین رشد در تعداد تصادفات مربوط به نقص عضو موثر می باشد. خستگی و خواب آلودگی و کهولت سن در رتبه های بعدی قرار دارند. بیشترین میزان کاهش تصادفات مربوط به عجله و شتاب بی مورد میباشد که دلیل اصلی آن کنترل مسیرها استفاده از دوربین و جریمه های سنگین می باشد.

کلیدواژه ها:

تصادفات ترافیکی ، عوامل انسان ، پویایی های سیستم ، ونسیم