برآورد کمی پتانسیل غبارخیزی مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی داخلی ایران (مطالعه موردی استان کرمان)

فرسایش بادی یکی از مهمترین مشکلات ایران و بسیاری از نقاط جهان است. کمی سازی فرسایش بادی کشور نشان داد، درعرصه (200896/6km(2 مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی، متوسط تلفات خاک 1460ton/km(2).yr براورد شده است. هدف از تحقیق حاضر، کمیسازی انتشار غبار مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی، با استفاده از اطلاعات براورد فرسایش بادی با مدلتجربی IRIFR1 و اندازه گیری توزیع عمودی ذرات گردوغبار طی رخدادهای متعدد در منطقه است. بدین منظور استان کرمان که به عنوان پهناورترین استان کشور از نظر مناطق تحت تاثیر است، انتخاب شد. نمودارهای توزیع ارتفاعی برای هردسته تله رسوبگیر در رخدادهای مختلف بررسی و سهم ذرات بادرفت در دو بخش خزش- جهش و معلق از رابطه(Q-aZ(b)+c exp(dZ تعیین گردید. نتایج مشخص نمود، سهم ذرات معلق بادرفت از کل مقدار مواد انتقال یافتهاراضی غیرزراعی در دامنه (29-1) و به طور متوسط در حدود 5/39±7/79درصد متغیر است. نتایج نشان می دهد مناطق تحت تاثیر شهرستانهای منوجان و راور دارای کمترین پتانسیل غبارخیزی است (11ton/km(2).yr) و پس از محدوده تحت تاثیر کوهبنان که وسعت کمی دارد، مناطق تحت تاثیر زرند دارای بیشترین پتانسیل تولید گردوغبار (244ton/km(2).yr 260می باشد. این روش به عنوان روشی ساده برای تعیین غبارخیزی قابل ارایه در مناطقی است که اطلاعات لازم برایاجرای مدلهای پیشرفته سنجش غبارخیزی سطوح طبیعی و انسانساخت وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

گردوغبار ، کانون بحرانی ، ایران مرکزی ، گسیل غبار