بازتعریف مفهوم شرک و تاثیر آن در تعریف علم دینی از منظر استاد مطهری

اسلام دین توحید است و قرآن کریم با تاکید فراوان بر توحید، نقطه ی مقابل آن یعنی شرک را بشدت تخطیه کرده است. نظر به این اهمیت و اینکه معمولا شرک، صرفا به معنای بت پرستی فهمیده می شود، این مقاله تلاشی است برای بازتعریف توحید و مخصوصا شرک. برای این منظور، تفکر موحدانه و مشرکانه درباره ی مبدا و مقصد تکوین و همچنین مبدا و مقصد تشریع بررسی و مصادیق شرک در هر حوزه بررسی شده است. با استفاده از آیات قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام و همچنین آثار استاد مطهری، می توان ادعا کرد که برخی مصادیق شرک در تفکر درباره ی مبدا تکوین عبارت است از: مادیگرایی، ثنویت، و تفویض. اما درباره ی مقصد تکوین، با مفاهیمی مانند تردید، تکذیب و انکار و کفر به قیامت مواجه هستیم. از سوی دیگر می توان هوا و هوس شخصی، لیبرالیسم فرهنگی، و دموکراسی را مصادیقی از تفکر مشرکانه درباره ی مبدا تشریع دانست و درنهایت نمونه هایی از تفکر مشرکانه درباره ی مقصد تشریع یا هدف نهایی انسان عبارت اند از لذت گرایی، کلمات پلاستیکی، و ارزش های یک بعدی. باتوجه به مطالب مذکور در پایان مقاله و با استفاده از تعریف توحید و شرک، تاثیر دو شاخص از اویی و به سوی اویی، بر تعریف علم دینی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

توحید ، شرک ، علم دینی ، مطهری