فراموشی سازمانی، استراتژی مدیریت دانش در سازمان ها

در عصر حاضر، دو عنصر دانش و فناوری در سازمان ها اهمیت زیادی یافته اند. تغییرات و پیشرفت های تکنولوژیکی موجبتغییر محیط سازمان ها شده است و به دنبال این تغییر، سازمان ها نیاز به اتخاذ استراتژی های جدید به منظور حفظ و بقایخود در محیط رقابتی دارند. یکی از این استراتژی ها که می تواند عامل موفقیت سازمان ها در چنین محیطی گردد تمرکز برروی سرمایه فکری و دانش افراد است. سازمان های امروزی مدیریت دانش را عاملی ضروری برای ثبات و موفقیت بلندمدتخود تلقی می کنند. یکی از معضلات در این استراتژی که توجه بیشتری به مدیریت دانش دارد مدیریت یادگیری و فراموشیسازمانی است. سازمان باید دارای آنچنان قابلیتی باشد که بتواند دانش موجود خود را تحت کنترل در آورد، یعنی ضمنجلوگیری از نابودی دانش مفید خود، در موارد مقتضی توانایی حذف و نادیده گرفتن بخشی از ذخایر دانشی خود را داشتهباشد. فراموشی سازمانی مفهوم جدیدی است که مدتی است به متون نظری سازمان و مدیریت وارد شده و مورد توجه محققاندر این عرصه قرار گرفته است. در این تحقیق بر آن شدیم تا به مفهوم فراموشی سازمانی بیشتر پرداخته و عوامل موثر بر آن راشناسایی و دسته بندی کنیم. بنابراین به جمع آوری و خلاصه سازی اسناد و منابع مکتوب پرداختیم و یک پژوهش علمی-مروری تهیه شد که روش گردآوری مطالب به روش کتابخانه ای می باشد و نتایج حاکی از آن است که عوامل موثر بر اینمفهوم به 4 دسته تقسیم بندی می شود و عبارتند از: عوامل سازمانی، محیطی، فردی و رویه های فیزیکی و عملیاتی. و در بینعوامل موثر ذکر شده سبک رهبری و تغییرات محیطی و تغییرات باورها و ارزش های کارکنان اهمیت بیشتری برخوردار بود.

کلیدواژه ها:

فراموشی سازمانی ، یادگیری سازمانی ، پوسیدگی حافظه ، یادگیری زدایی