جایگاه آموزش و کاربرد حسابداری در ایران

حسابداری در جهان نزدیک به شش هزار سال سابقه دارد و رکن اصلی نظام اطلاع رسانی مالی و اقتصادیهر جامعه به شمار می رود. برای حسابداری تاکنون تعریف های گوناگونی شده است. برخی آن را به عنوان هنر،برخی دیگر از آن به عنوان فرایند و عده ای نیز به عنوان یک فعالیت خدماتی نام برده اند. از جمله ویژگیها ومحدوده هایی که برای آن قایل هستند، می توان به زبان مشترک در تجارت، ثبت تاریخی فعالیتهایاقتصادی، تعیین استانداردها، سیستم اطلاعاتی، کالای اقتصادی، ابزاری برای حفظ مشروعیت اقتصادی وغیره اشاره کرد. حسابداری نه از منظر یک علم، بلکه از منظر یک شغل، ویژگی متمایزی دارد و آن همکاربردش در همه سازمانهای دولتی، عمومی و بنگاه های خصوصی بزرگ وکوچک است؛ ویژگی ای کهرشته های دیگر از آن کمتر برخوردار هستند. اما به عنوان یک علم مستقل دارای پیشینه ای بیش از یکصدسال تحقیق و پژوهش در دنیاست و تمام تلاش پژوهشگران این رشته تاکنون بر این مبنا بوده که باتغییرات پیچیده ای که در شرایط کسب وکار و همچنین فناوری تولید و اطلاعات پدید آمده است، بتوانندهمگام با آنها نقش موثری در تصمیم گیری بهینه مدیران ایفا کنند و حسابداری اندک اندک از یک دانشاجتماعی (نظری)، به سوی دانش محض (تیوری) تغییر یابد. شکل گیری این رشته در ایران به قبل از انقلابو حدود نیم قرن قبل بر می گردد که در دانشکده حسابداری شرکت نفت با کوشش مرحوم سید حسنسجادی نژاد و دانشگاه تهران به همت مرحوم دکتر فضل الله اکبری و بعد از آن درموسسه عالی حسابداریبه همت مرحوم دکتر عزیز نبوی شروع شد و پس از آن نیز رفته رفته سایر دانشگاه ها به راه اندازی و پذیرشدانشجو در این رشته پرداختند؛ به طوری که تاکنون بیش از 250 هزار دانشجوی حسابداری در این رشتهفارغ التحصیل شده اند.