بررسی آزمایشگاهی اتلاف انرژی در سازه ورتکس

در سیستم های فاضلاب و زهکشی شهری برای انتقال آب از تراز بالا به تراز پایین تر معمولا از سازه های ریزشی استفاده می گردد. اتلاف انرژی جریان در حد فاصل این دو تراز از اساسی ترین وظایف این سازه ها می باشد. در این تحقیق با توجه به هندسه ثابت مدل آزمایشگاهی و با در نظر گرفتن دبی جریان به عنوان تنها عامل مورد مطالعه، بازدهی اتلاف انرژی بخش های مختلف سازه ی ریزشی گردابی (سازه ورتکس) در قالب طرح آزمایشات تک عاملی بررسی شده است. طرح آزمایشات به کار رفته شامل پنج سطح برای عامل مورد مطالعه و چهار تکرار می باشد. کلیه آزمایش ها در مدلی فیزیکی با نسبت ارتفاع به قطر نسبتا کم (L⁄D=13) صورت گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده میانگین بازدهی اتلاف انرژی در شفت قایم (با ارتفاع ریزش محدود)، مستهلک کننده ی انرژی و کل سازه برای دبی ماکزیمم طراحی به ترتیب 54%، 83% و 92% می باشد که عملکرد مناسب سازه را در اتلاف مطمین انرژی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مدل آزمایشگاهی ، سازه ورتکس ، اتلاف انرژی ، طرح آزمایشات