بررسی نقش کیفیت زیرساخت ها در افزایش آمادگی تکنولوژیکی: نقش میانجی تعلیم و آموزش عالی (مورد مطالعه: 65 کشور پایین از استاندارد جهانی)

این تحقیق نشان می دهد که کیفیت تعلیم و آموزش عالی و کیفیت زیرساخت ها هر یک به چه میزان در افزایش آمادگی تکنولوژیکی در کشورهایی که در سطحی پایین تر از متوسط عملکرد جهانی در حوزه آمادگی تکنولوژیکی قرار دارند؛ تاثیر گذارند. در این تحقیق با ارایه یک مدل ساختاری علاوه بر تاثیر مستقیم، تاثیر غیرمستقیم نقش زیرساخت بر آمادگی الکترونیکی نیز سنجیده شد. جهت دستیابی به اهداف پژوهش از داده های گزارش رقابت پذیری 2015-2014 مجمع جهانی اقتصاد (WEF) استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق 79 کشور جهان بود که بر مبنای فرمول کوکران از داده های 66 کشور نمونه استفاده شد. مدل مفهومی پیشنهاد شده از طریق الگویابی معادلات ساختاری بررسی و با توجه به فرضیه های پژوهش، از رویکرد حداقل مجذورات جزیی برای برآورد استفاده شد. در این رویکرد از پر کاربردترین نرم افزار آن Smart-PLS استفاده شده است. یافته ها نشان داد که توسعه تعلیم و آموزش عالی و توسعه زیرساخت در بالا بردن آمادگی الکترونیکی در این دسته از کشورها تاثیر مثبت و معنی داری دارد و در این میان زیرساخت مهم ترین نقش را در معادله دارد و از طرفی آموزش عالی نقش میانجی موثری را ایفا می کند. 64.5 درصد از واریانس آمادگی الکترونیکی توسط مدل پژوهش حاضر تبیین می شود. نتایج آزمون ها نشان داد که مدل آزمون شده قابل تعمیم است و به عبارتی پیش بینی ها قدرت و اطمینان بالا دارد. حاصل این تحقیق می تواند سیاست گذاران، برنامه ریزان و صاحبان کسب و کار کشورهای مذکور را در تشریح، پیش بینی، تجویز و بازسازی واقعیت یاری و منتفع نماید و با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران در نمونه آماری این آزمون قرار دارد؛ لذا از اهمیت بیشتری برخوردار است. به کشورهای مورد مطالعه پیشنهاد شد در برنامه های توسعه ای خود به ارتقای آمادگی الکترونیکی به عنوان اهداف بلند مدت، آموزش عالی به عنوان اهداف میان مدت و توسعه زیرساخت های ICT به عنوان اهداف کوتاه مدت متمرکز شوند.

کلیدواژه ها:

زیرساخت ، تعلیم و آموزش عالی ، آمادگی تکنولوژیکی ، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، مجمع جهانی اقتصاد