بهبود عملکرد سیستم های چند ورودی چند خروجی حجیم با استفاده از یک تکنیک تخصیص توان در مد دسترسی چندگانه غیر متعامد

در شبکه های مخابراتی نسل 4 و 5 با توجه به تراکم بالا و تقاضای ترافیکی زیاد و روزافزون آنها مجبوریم از ساختار و شیوه های کلاسیک مثل روش های دسترسی چندگانه ی متعامد، صرفنظر و عبور نماییم، در نتیجه با حذف شرط تعامد میتوان ظرفیت و سرویس دهی بیشتری داشت ولی با توجه به اینکه NOMA پهنای باند در اختیار را به چند زیرباند تقسیم کرده و در هر زیرباند به چند کاربر خدمت رسانی میکند، در نتیجه سطح کلی تداخل افزایش خواهد یافت. در این مقاله هدف ما این است که ابتدا یک مدل مناسب معرفی کنیم، در این مدل هر دو کاربر به صورت یک جفت و در یک گروه قرار گرفته میشوند و کاربری که فاصله کمتری با BS دارد، به عنوان رله، برای کاربری که فاصله دورتری با BS عمل میکنند، سپس با تعریف چند مساله بهینه سازی قصد داریم که توان BS را به طور بهینه بین کاربران تقسیم کنیم، در واقع هدف این مسایل به گونه ای است که به وسیله ی آنها بتوان نرخ قابل دستیابی در کاربران را ماکزیمم کرد. علاوه بر این نتایج شبیه سازی تاثیر تخصیص توان صورت گرفته، بر عملکرد قطع سیستم را نیز نشان میدهد.

کلیدواژه ها:

دسترسی چندگانه غیرمتعامد ، رله های DF ، سیستم های چند ورودی چند خروجی حجیم ، ضرایب تخصیص توان ، نرخ کاربران