بررسی تحمل شوری در لیموی آب شیراز Citrus aurantifolia Swing و تاثیر پوترسین و نوع کاربردش برکاهش رشد ناشی از شوری

مرکبات از عمده ترین و مهمترین محصولات مناطق نیمه گرمسیر خشک و نیمه خشک جهان در معرض تنش های غیر زنده متعدد از جمله شوری می باشند که رشد و تولید محصول را در عمده آنها به میزان چشمگیری کاهش میدهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثر شوری بر رشد دانهال های لیموی آب شیراز و نقش پوترسین در کاهش خسارت آن اجرا شد. شوری با آب آبیاری حاوی 15و30و60 میلی مول کلرید سدیم، همراه با تیمار شاهد، و پوترسین در سطوح صفر شاهد 1و2 میلی مولار به دو روش محلول پاشی برگی و یا اضافه کردن محلول آن به خاک اعمال شد. نتایج نشان داد که شوری در سطوح 30و60 میلی مولار ارتفاع دانهال، طول رشد جدید، وزن تر شاخساره و وزن خشک ریشه، و از سطح 15 میلی مولار تعداد شاخساره نورسته را به طور معنی داری نسبت به شوری شاهد کاهش میدهد. اثر مستقل پوترسین فقط بر تعداد شاخساره نورسته معنی دار شد. نوع کاربرد پوترسین در مقادیر صفات اثر معنی دار نداشت. اثر متقابل غلظت پوترسین و نوع کاربردش بر وزن تر و خشک ریشه معنیدار بود.در مجموع، شوری با هدایت الکتریکی 4 دسی زیمنس بر متر و بیشتر باعث افت معنی دار رشد دانهال های این گونه شد و پوترسین در غلظت های استفاده شده اثر بخشی محدودی را در کاهش اثرات زیانبار شوری به نمایش گذاشت

کلیدواژه ها:

لیموی آب شیراز ، شوری ، پوترسین ، صفات مورفولوژیک ، فیزیولوژیک