آب در معماری و نگارگری ایرانی

در رویارویی با هنر ایرانی، لذت واقعی آن گاه حاصل خواهد شد که به درکی عمیق و درست از آن دست یابیم. از آن جایی که هنر ایرانی، هنری است نمادین و سرشار از معانی رمزی وماورایی، برای شناخت این هنر، لازم است که بسترها و بنیاد شکل گیری آن و جریان تاریخی و فرهنگی و هنری که از آنها تاثیر پذیرفته است را درک نماییم. از آن جایی که در سرزمین ایران، به لحاظ شرایط ویژه جغرافیایی و نوع نگرش و جهان بینی حاکم بر ذهن و اندیشه مردمانش، آب پیشینه ای غنی دارد، آشنایی با مبانی فکری و اعتقادی و معنوی نمادپردازی آن، زمینه شناخت ما را از هنرهای که حاوی این نماد هستند همچون نگارگری و معماری را فراهم می سازد. گسترش بی رویه شهرها و آلودگی های ناشی از آن حضور عناصر طبیعی چون آب را در فضاهای شهری ضروری می نماید. در این مقاله تلاش بر این است تا تاثیر آب در معماری و نگاری ایرانی مورد بررسی قرار گیرد. در این جلوه های مختلف آب و تاثیرات زیباشناختی آن و ویژگی های فیزیکی، بصری و ذهنی آب و طراحی های منظر شهری بررسی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آب ، هنر ، نگارگری ، معماری