مقایسه تطبیقی مدولار و پیمون و تاثیر آنها در شکل گیری اثر معماری

به طور کل هر طرحی براساس نظامی از اندازه ها و اندازه گذاری ارایه می گردد. در این رابطه هماهنگی و هم خوانی اندازه ها در طراحی و تولید و در پیوندهای اجزا دارای اهمیت بسیار می باشد. اندازه های هماهنگ ساز که عبارتند از مقدار فضایی که توسط یک جزء ساختمانی یا قسمتی از آن به هنگام اتصال با دیگر اجزاء و قطعات اشغال می گردد. بعضا مدول و پیمون با هم مقایسه شده و پیمون را به عنوان یک مدول مورد استنتاج قرار می دادند. مدول که برای رعایت تناسبات در معماری کلاسیک یونان و روم به کار می رفته، به ظاهر نزدیکترین ضابطه ی مشابه با پیمون است؛ لکن در عمل اختلالات چندی این دو را با یکدیگر مغایر می کند. از ابتدای خلقت بشر و آگاهی او نسبت به مسایل و محیط اطرافش، هندسه و تناسبات مطرح بوده و از دیرباز تا کنون مورد پژوهش و بررسی معماران گوناگون قرار گرفته است. از این رو ما در این پژوهش در پی کشف قوانین هندسی مربوط به تناسبات و به طور خاص نظام پیمون در معماری ایران و روش مدولار معماری مدرن می پردازیم. این نظام ها زاده ی فرهنگ و محیط های مختلفی هستند که پس از بررسی های انجام شده می توان به شباهت ها و تفاوت های آنها در نحوه کاربردشان در بخش های مختلف ساختمان ها پی برد. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی با تکیه بر تیوری های موجود در ارتباط با ادبیات پژوهش مورد نظر می باشد.

کلیدواژه ها:

پیمون ، مدولار ، معماری مدرن ، معماری ایران