ارتقاء هویت کالبدی فضاهای آموزشی با استفاده از مفهوم درونگرایی معماری ایرانی- اسلامی (نمونه موردی: طراحی مدرسه دوره ابتدایی در شهر همدان)

هویت کالبدی بنا که در این پژوهش فرم و هندسه آن مدنظر است را می توان تجلی فرهنگ در بنا دانست، زیرا مکان ها از انسان معنا می گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می توان مشاهده نمود که همان هویت اوست. فرم و هندسه بنایی که نشات گرفته از معماری ناب ایرانی باشد می تواند هویت و فرهنگ ایرانی را در دانش آموزان و استفاده کنندگان از بنا بهبود بخشد، در واقع فرم و هندسه از شاخصه های اصلی عناصر کالبدی بناست که نقش مهمی را در انتقال مفاهیم کالبدی و حسی و مفهومی ایفا می کند. ساختمان هایی که امروزه به عنوان مکان هایی آموزشی برای دانش آموزان مورد استفاده قرار می گیرد، احتمالا با کم توجهی به نیازهای روانشناختی کاربران این محیط ها، تاثیر محیط بر رفتار استفاده کنندگان و در واقع هویت کاربران طراحی گردیده است. از این رو پرداختن به نیازها و ویژگی های فیزیکی محیط مورد نظر، براس رسیدن به فضاهای مطلوب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پزوهش برآنیم تا با استفاده از مفهوم درون گرایی معماری ایرانی حس هویت کالبدی بنا را در فضای آموزشی افزایش دهیم، مکانی که رشد و تبلور این حس هویت در آینده را برعهده خواهد داشت. روش تحقیق در این پژوهش ماهیت توصیفی- تحلیلی دارد و در راستای شناخت مسیله، جمع آوری داده ها و اطلاعات بر پایه مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته و سعی شده است از کل به جزء مسایل موردبررسی قرار گیرد و با ارزیابی تحقیقات انجام شده به ترکیب و یکپارچه سازی آنها پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

درون گرایی ، هویت کالبدی ، فضاهای آموزشی ، معماری ایرانی- اسلامی