کاربرد میراگرهای ویسکوالاستیک در ارتقاء عملکرد سازه ای یک ساختمان بتن آرمه

استحکام و پایداری سازه ها در برابر بارهای جانبی بخصوص زلزله در سال های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. امروزه از روش های مختلفی برای طراحی و مقاوم سازی ساختمان ها در برابر زلزله استفاده میشود، یکی از این روش ها استفاده از سیستم های اتلاف انرژی (میراگرهای الحاقی) در سازه است که به عنوان یک رویکرد نوین در طراحی لرزهای مورد توجه است. استفاده از این سیستم ها موجب کاستن پاسخ های سازه در برابر زلزله و جلوگیری از تخریب آن میشود . در این پژوهش مقاومسازی یک ساختمان بتنی 6 طبقه توسط میراگرهای ویسکوالاستیک مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدا سازه مذکور یک سازه با اهمیت متوسط درنظر گرفته شده که با فرض تغییر کاربری به سازهای با اهمیت زیاد تبدیل شده است. این سازه با نرمافزار ایتبس مدلسازی شده و از آنجایی که از نظر نیروها و تغییرمکان های نسبی طبقات دارای عملکردی ضعیف و فراتر از حد مجاز آیین نامه ای برای سازههای با اهمیت زیاد بود، با قرار دادن تعدادی میراگر ویسکوالاستیک در آن، سازه مقاوم سازی شد. محاسبه تعداد میراگر های مورد نیاز و همچنین انتخاب آرایش مناسب برای آنها در پلان ساختمان، امر مهمی است که در این پژوهش به آن توجه شده است. قراردادن میراگرها در سازه موجب افزایش میرایی سازه و کاهش پاسخ های سازه از جمله نیروی برشی طبقات میشود که تاثیر این موضوع با اصلاح ضریب زلزله مربوط به سازه و درنتیجه اصلاح نیروی برشی طبقات، لحاظ شده است. در این تحقیق از میراگرهایی با سختی برابر 3KN/mm استفاده شده است که در نتیجهی آن بطور میانگین جابجایی نسبی طبقات 42 درصد کاهش ولی برش طبقات بطور میانگین 11 درصد افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

بهسازی لرزهای ، میراگرویسکوالاستیک ، میرایی موثرسازه ، ضریب اصلاح برش پایه ، ضریب DCR