مقایسه تمایز یافتگی بین زوج های رضایت مند و زوج های دارای ‎تعارض زناشویی در شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر، مقایسه‎ میزان تمایز یافتگی بین دو گروه از زوج های رضایت‎ ‎‎‎‎‎مند و دارای‎ تعارض ‎زناشویی در شهر بندرعباس بود. چهار مولفه ی تمایز یافتگی ( واکنش‎ پذیری ‎هیجانی، گسلش ‎عاطفی، هم آمیختگی ‎ با دیگران ، موقعیت من ) مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 120 زوج با روش نمونه‎ گیری در دسترس انتخاب شدند. از میان آنها،60 زوج دارای تعارض بودند که در سال 1389 و 1390 به کلینیک های مشاوره شهر بندرعباس مراجعه کرده بودند و 60 زوج دیگر نیز دارای رضایت زناشویی بودند. پرسشنامه 46سوالی تمایز یافتگی ( اسکورون و فریدلندر، 1998) و پرسشنامه 25 سوالی رضایت زناشویی (هودسن، 1992) برای جمع آوری داده‎ها مورد استفاده قرار گرفتند. برای تحلیل داده های پژوهش، از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. بین زنان و مردان در مورد تمایز یافتگی تفاوت معناداری وجود نداشت. بین زوج های‎ رضایت ‎مند و دارای تعارض ‎زناشویی در خصوص مولفه ‎های واکنش ‎پذیری ‎هیجانی و هم آمیختگی عاطفی ‎ با دیگران، تفاوت معناداری وجود داشت. زنان بیشتر از مردان دچار واکنش ‎پذیری‎ هیجانی و هم آمیختگی‎ با دیگران می شوند. در مولفه ‎های گسلش ‎عاطفی و موقعیت من، بین زوج های رضایت ‎‎‎‎‎‎مند و دارای ‎تعارض زناشویی، تفاوت معناداری یافت نشد. تحلیل رگرسیون نشان داد که مولفه های تمایز یافتگی56% از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می‎نمایند. به طور کلی مشخص‎ گردید که زوج های رضایت‎ مند در مقایسه با زوج های دارای ‎تعارض‎ زناشویی، از تمایز یافتگی سطح بالاتری برخوردار می‎ باشند و همین عامل باعث افزایش رضایت زناشویی در آنان شده است.

کلیدواژه ها:

تمایز یافتگی ، رضایت زناشویی ، تعارض زناشویی