خودکشی و ارتباط آن با متغیرهای جمعیت شناختی و تشخیص روانپزشکی در بیماران بیمارستان قدس سنندج

مقدمه: خودکشی یکی از معضلات امروزه است که همواره یک متغیر روان شناختی در آن درگیر است. از آنجایی که یکی از جمعیت هایی که بیشترین توجه را در این زمینه به خود جلب کرده جمعیت بیماران روانپزشکی است، پرداختن به این مسیله و بررسی ارتباط آن با متغیرهای مربوطه در این بیماران اهمیت خاصی دارد . هدف: هدف این مطالعه بررسی ارتباط خودکشی با متغیرهای جمعیت شناختی و تعداد دفعات بستری، تشخیص روانپزشکی و همچنین طول مدت بستری است روش: تمامی بیمارانی که شرایط ورود به تحقیق را داشتند و رضایت آگاهانه برای شرکت در تحقیق را پر کرده بودند( 152 نفر) پرسشنامه ها و سایر اطلاعات مربوطه را تکمیل کردند. سپس با مراجعه به پرونده بیماران و تعیین تشخیص روانپزشکی, وسایر اطلاعات لازم اخذ گردید. علاوه بر داده های جمعیت شناختی و تشخیص و سایر اطلاعات لازم از بیماران و پرونده پزشکی آنان ،از پرسشنامه افکار خودکشی بک نیز استفاده شد. برای تحلیل نتایج با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS، و از روشهای ضریب همبستگی پیرسون ،t مستقل، و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده گردید . یافته ها: هیچ یک از متغیرهای سن، جنس، شغل، و وضعیت تاهل ارتباط معنیداری با خودکشی را نشان نداند. همینطور متغیرهای تشخیص روانپزشکی، طول مدت و همچنین تعداد دفعات بستری در بیمارستان روانپزشکی هیچکدام ارتباط معنیداری با خودکشی نداشتند. نتیجه گیری: توزیع خودکشی در بیماران گروه نمونه تابع هیچ یک از مولفه های جمعیت شناختی و همینطور تشخیص روانپزشکی و تعداد و طول مدت بستری نبود. در این زمینه متغیرهای شناختی ممکن است دخیل باشند که برای روشن شدن بیشتر به مطالعات دیگری نیاز است .

کلیدواژه ها:

خودکشی ، متغیرهای جمعیت شناختی ، بیماران روانپزشکی ، تشخیص روانپزشکی