بررسی مقایسه سطح سرمی ویتامین D در بین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه - بیش فعالی و کودکان سالم

مقدمه: یکی از شایعترین تشخیص های روانپزشکی در کودکان، اختلال نفص توجه همراه بیش فعالی است که بر اساس ملاک های تشخیصی دارای علایم پرتحرکی، نقص توجه و تکانشی بودن است. هدف: هدف از این مطالعه تعیین ارتباط سطح سرمی ویتامین D در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی و کودکان سالم می باشد.روش: این مطالعه، از نوع مورد- شاهدی می باشد نمونه مورد مطالعه ۷۰ نفر بوده شامل ۳۵ نفر گروه مورد و ۳۵ نفر گروه شاهد در دامنه سنی ۴ تا ۱۲ سال بوده است. دادهها پس از جمعا وری وارد نرم افزار آماری ۲۰-Spss شده و از ا ماره توصیفی )فراوانی مطلق و نسبی، میانگین و انحراف معیار( و در اهداف تحلیلی کیفی از تست کای دو و فیشر و برای مقایسه میانگین سرم در دو گروه از ا زمون T-test استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که ۳.۶۴% از کودکان گروه مورد مطالعه دختر و ۳.۵۷ % پسر بودند. و میانگین سنی در گروه مبتلا به اختلالات نقص توجه بیش فعالی ۱.۵۶±۹۷۱.۷و در گروه شاهد ۴.۱±۴۸۶.۶سال بود. نتایج نشان داد که میانگین سطح ویتامین D در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی ۹۸.۸(۶۲.۵۱۴) است، در حالیکه این میانگین در کودکان سالم ۰۳۶.۶(۶۳.۱۷۹) بود و این تفاوت از نظر آماری معنیدار بود( P=۰.۰۰۱) و میانگین سطح ویتامینD در ساب تایپ هایADHD و شدتADHD متفاوت بود ولی تفاوت آماری معنیداری بین میانگین سطح سرم در افراد مبتلا برحسب شدت و نوع بیش فعالی وجود نداشت ۰۵.۰(P) نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سطح ویتامینD در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه بیش فعالی به ویژه دارای شدت خفیف و شدید از میانگین پایین تری برخوردار است و همچنین نوع کم توجهی از کمترین میانگین سطح ویتامینD برخوردار میباشد که توجه به تغذیه مادر در دوران بارداری و شیردهی، تغذیه کودک ،ا گاهی والدین و استفاده از مکمل های ویتامین D ممکن است در کاهش ابتلا کودکان به اختلا ل نقص توجه بیش فعالی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه بیش فعالی ، سطح سرمی ویتامین D ، کودکان