مقایسه مولفه های خودکارآمدپنداری بین نوجوانان پسر کم بینا و بینا

هدف پژوهش حاضر مقایسه مولفه های خودکارآمدپنداری بین نوجوانان پسر کم بینا و بینا بود . روش پژوهش از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان کم بینا و بینای سال دوم راهنمایی تحصیلی شهر تهران بود. حجم نمونه موردنظر 50 نفر (30 نفر دانشآموز پسر بینا و 20 نفر دانش آموز پسر کم بینا) بود. از روش نمونه گیری در دسترس برای دانش آموزان کم بینا و روش نمونه گیری تصادفی ساده برای دانش آموزان بینا از یک مدرسه راهنمایی هم جوار استفاده گردید. لازم به ذکر است که در این پژوهش آزمودنی ها بر اساس متغیرهای جنسیت، سن و وضعیت اقتصادی - اجتماعی همتاسازی شده اند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدپنداری بندورا بود و به صورت گروهی اجرا شد. برای بررسی فرضیه های پژوهش از آزمون t مستقل استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان داد که در مولفه های موفقیت تحصیلی ، یادگیری از طریق خودنظم دهی ، فعالیت های فوق برنامه ، برآوردن انتظارات دیگران ، خودنظم دهی انگیزشی در بین دانش آموزان پسر بینا و دانش آموزان پسرکم بینا تفاوت معنی داری وجود دارد (0/01> p). همچنین میزان خودکارآمدپنداری در مولفه استحکام خود بین دانش آموزان پسر کمبینا و بینا تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05خودکارآمدپنداری دانش آموزان پسر بینا نسبت به دانش آموزان پسرکم بینا بیشتر است. بنابراین پیشنهاد میشود معلمین، اولیاء و دست اندرکاران امر آموزش از طریق ارایه الگوهای رفتاری مناسب برمبنای انتقال احساس خودکارآمدپنداری در نوجوانان کم بینا عمل کنند. همچنین پیشنهاد میشود فرصتهای اجتماعی کافی برای دانش آموزان کم بینا جهت افزایش توانمندی و رشد انگیزش درونی در آنها فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدپنداری ، کم بینا ، بینا