مدل تصمیم گیری سازشی بر اساس روش TOPSISبرای مسایل برنامه ریزی چند هدفه غیرخطی با مقیاس بزرگ و ساختار بلوکی زاویه دار تحت شرایط عدم قطعیت

هدف از این مقاله، ارایه یک رویکرد سازشی به منظور حل مسایل برنامه ریزی چندهدفه مقیاس بزرگ با ساختار بلوکی زاویه دار تحت شرایط عدم قطعیت میباشد. با بهره گیری از این روش، یک مساله با ابعاد بزرگ به چندین مساله با ابعاد کوچکتر تجزیه می گردد. سپس با به کار بردن روش تاپسیس و و تشکیل توابعی که نشان دهنده میزان دوری از ایدهآلهای منفی و میزان نزدیکی به ایده آل های مثبت می باشند، هریک از مسایل تجزیه شده را به طور مستقل از دیگر توابع حل می کنیم. به منظور بدست آوردن ایده آل های مثبت و منفی ابتدا توابع هدف و محدودیتها را از حالت فازی به قطعی تبدیل نموده و سپس مقدار بهینه هر یک از توابع هدف را بدون در نظر گرفتن سایر توابع به طور کاملا مجزا حل میکنیم تا ایده آل های مثبت برای هر از توابع هدف محاسبه گردد. به همین ترتیب برای محاسبه ایده آل های منفی بدترین جواب ها را برای هر یک از توابع هدف محاسبه میکنیم. طبق الگوی بهینه سازی ماکس- مین)زیمرمن( بر اساس منطق فازی توابع ساخته شده برای دوری و نزدیکی به ایده آل های مثبت و منفی را در قالب یک تابع هدف بهینه می کنیم تا جواب بهینه نهایی بدست آید. برای روشن شدن روش ارایه شده یک مثال در پایان آورده شده است. همچنین نتایج بررسی در مثال ارایه شده نیز مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

تاپسیس ، تصمیم گیری چندمعیاره ، تصمیم گیری چندهدفه ، ابعاد بزرگ ، برنامه ریزی غیرخطی ، ساختار بلوکی زاویه دار