تاثیر سبک دلبستگی و احساس تنهایی بر رفتارهای ضد اجتماعی دختران نوجوان شهر تهران

امروزه رفتارهای ضد اجتماعی نوجوانان به عنوان بحرانی پیچیده و رو به گسترش، توجه بسیاری از متخصصین را به خود معطوف کرده است. این پژوهش، از میان عوامل متعدد روانی - اجتماعی به بررسی تاثیر سبک دلبستگی و احساس تنهایی دختران نوجوان بر رفتارهای ضد اجتماعی آنان پرداخته است. به منظور رسیدن به اهداف تحقیق در مرحله ی اول 15 نفر از دختران نوجوان مراکز مداخله در بحران سازمان بهزیستی و 15 نفر از دختران نوجوان باز داشتگاه های زنان مراکز انتظامی که در دامنه ی سنی 18-14 سال بودند با روش تصادفی ساده به عنوان گروه مورد مطالعه انتخاب شدند. سپس، برای انتخاب گروه کنترل، 30 نفر از دانش آموزان دبیرستانی مناطق آموزش و پرورش (15، 3،6) با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های پژوهش، دو ابزار یعنی پرسشنامه ی سبک دلبستگی هازان - شیور (AAO) و پرسشنامه احساس تنهایی UCLA روی افراد نمونه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر ارایه ی فراوانی، درصد، میانگین، و انحراف استاندارد، از آزمون t برای گروه های مستقل، آزمون کای اسکور، آزمون های فایی و کرامر V استفاده شد. داده های بدست آمده از دو گروه دختران دارای رفتار ضداجتماعی و دختران عادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که سبک دلبستگی نا ایمن بویژه نا ایمن اجتنابی و نیز احساس تنهایی شدید تاثیر تعیین کننده ای بر بروز رفتارهای ضد اجتماعی دختران نوجوان دارد و دلبستگی ایمن عامل پیشگیری کننده از ارتکاب رفتارهای ضد اجتماعی در دختران نوجوان می باشد.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، احساس تنهایی ، دختران نوجوان ، رفتارهای ضد اجتماعی