بررسی اثر محلول های مختلف و تیمارهای پرایمینگ بذر بر خصوصیات جوانه زنی، زراعی و کیفی ژنوتیپ های لوبیاقرمز

پرایمینگ یکی از روشهای افزایش کارآیی بذر میباشد که جهت افزایش جوانه زنی و بهبود رشد گیاهچه روی بذرانجام میشود. به منظور بررسی اثر تیمارهای مختلف به صورت محلول و پرایمینگ بذر برخصوصیات جوانه زنی، زراعی وپروتیین ژنوتیپ های لوبیاقرمز آزمایشی در شرایط آزمایشگاه و مزرعه انجام شد. تحقیق در شرایط آزمایشگاه به صورتآزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در شرایط مزرعه به صورت فاکتوریل درقالب طرح بلوک های کاملتصادفی در سه تکرار در کیلومتر 15 جاده اراک- تهران در سال 1390 اجرا شد. عوامل مورد بررسی در شرایط مزرعهشامل سه ژنوتیپ لوبیا گلی، اختر و لاین D81088 و پنج سطح پرایمینگ شامل شاهد، پرایم با آب مقطر، سولفات روی،اسیدسالیسیلیک و ریزوبیوم بود. نتایج نشان داد تیمار بذر با محلول اسیدسالیسیلیک و ریزوبیوم صفات طول ریشه وشاخص وزنی بنیه گیاهچه را افزایش داد. پرایمینگ بذر با سولاات روی، اسید سالیسلیک و ریزوبیوم در هر سه ژنوتیپنسبت به تیمار با آب مقطر عملکرد دانه را افزایش داد. رقم گلی در صفات سرعت جوانه زنی روزانه، ارتفاع بوته، تعداد دانهدر غلاف، میزان پروتیین دانه و عملکرد دانه نسبت به سایر ارقام برتری نشان داد. پرایمینگ بذر با ریزوبیوم،اسیدسالیسیلیک و سولفات روی در رقم گلی عملکرد دانه را نسبت به شاهد به ترتیب 3 / 10 ، 9 / 9 و 6 / 8 درصد افزایش داد.به طور کلی نتایج نشان داد بالاترین عملکرد دانه (3143 کیلوگرم درهکتار) و درصد پروتیین 87 / 23 درصد مربوط به رقمگلی و پرایم با ریزوبیوم بود.

کلیدواژه ها:

اسیدسالیسیلیک ، پرایمینگ بذر ، سولاات روی ، ریزوبیوم ، لوبیاقرمز