ارایه الگویی برای سنجش موفقیت مدیریت نوآوری نانو فناوری در ایران

بر اساس افزایش شدت رقابت جهانی، توسعه سریع فناوری ها، تغییر نیاز مشتریان، عملکرد شرکت به طور فزایندهای مبتنی بربهبود مداوم و معرفی محصولات جدید است. نوآوری یکی از توانایی های محوری و حیاتی برای سازمان است. با توجه بهسرعت تغییرات رقابت در سطح بین الملل و همچنین قرار گرفتن در دوران پسا تحریم و کاهش شکست در پروژه هاینوآوری و همچنین بر اساس چشمانداز و ماموریت ترسیم شده برای 10 سال آینده فناوری نانو، جمهوری اسلامی ایران کهمی بایست در پایان 10 سال، در زمره 15 کشور برتر جهان در زمینه این فناوری به شمار آییم، ضروری به نظر می رسد کهفناوری نانو بر اساس شاخص هایی مناسب مورد بررسی و پیمایش قرار گیرد تا از بهبود مستمر جایگاه ایران و رتبه کشورهامطمین شویم و این میسر نمی گردد مگر با سنجش دقیق و منظم نوآوری و عملکرد نوآوری و مدیریت نوآوری در فناورینانو. از این رو هدف اصلی این پژوهش ارایه الگویی برای سنجش موفقیت مدیریت نوآوری در فناوری نانو است. به همینمنظور برای تعیین روابط میان این متغیرها از مدلیابی معادلات ساختاری و رویکرد کمترین مربعات جزیی استفاده شد. نتایجاین پژوهش بر اساس آزمون فرضیه های پژوهش با استفاده از روش مدل معادلات ساختاری نشان داد، در حالی که سرمایهانسانی، فرهنگ تیمی و ظرفیت جذب بر عملکرد نوآوری اثر مثبت و مستقیم دارند، خودکارایی کارآفرینی و رفتار تسهیمدانش اثری بر عملکرد نوآوری ندارد. این در حالی است که رفتار تسهیم دانش از طریق فرهنگ تیمی اثر مثبت و غیر مستقیمبر عملکرد نوآوری دارد. در مدل ارایه شده سرمایه انسانی، فرهنگ تیمی، ظرفیت جذب و رفتار تسهیم دانش عوامل اثرگذاربر عملکرد نوآوری هستند.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، مدیریت نوآوری ، فناوری نانو ، تسهیم دانش