تولیدسوخت پاک زیستی ( بیواتانول) با استفاده از چغندرقند وSaccharomyces Cerevisiae و ارایه راهکارهایی جهت بهبود کیفیت آن

ذخایر انرژی فسیلی جهان، با روند فزاینده مصرف کنونی، تا چندین سال دیگر به اتمام خواهد رسید و هر کشوری که به فکر تامین منابع انرژی خود نباشد، با مشکلات فراوان روبرو خواهد شد. بیواتانول که از زیست توده ها تولید می شود، سوختی مناسب با عدد اکتان بالاست که معمولا در بخش حمل و نقل با مخلوط کردن در نسبتی مشخص با گازوییل یا با افزایش اکتان تا حدی خاص استفاده می شود، که نتیجه ی آن کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و در نتیجه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای است. استفاده از اتانول به عنوان سوخت مزیت های بسیاری دارد حتی اگر هزینه تولید اتانول از بنزین بیشتر باشد .مزایای استفاده از بیواتانول در مخلوط 5% شامل بهبود اقتصاد روستایی، کاهش وابستگی به واردات سوخت و کاهش تشعشعات اتمسفری و استفاده از ضایعات است. در این تحقیق استفاده از ضایعات و محصولات جانبی صنایع قند جهت تولید بیواتانول با توجه به وضعیت مناسب کشور ما در تولید چغندرقند و وجود زیرساخت های مورد نیاز بررسی شده است. همچنین جهت رسیدن به بالاترین بازده و حداقل هزینه، نوآوری های تکنولوژیکی مانند استفاده از سوبستراهای مختلف به غیر از ملاس که منبع متداول جهت تخمیر است پرداخته و بررسی انواع مخمرها، استفاده از مخلوط شربت غلیظ و آب پنیر، تثبیت کردن سلول های مخمر با استفاده از ضایعات چغندر قند مانند پالپ خام و خشک شدهی آن نیز بررسی گردیده است.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، ساکارومایسس سرویزیه ، سوخت زیستی ، چغندرقند ، ملاس