طراحی الگوی توانمندسازی زنان در جهت رسیدن به توسعه پایدار به روش ساختاری – تفسیری

توانمندسازی زنان و نقش تعیین کننده آن در توسعه پایدار از جمله موضوعاتی است که در حال حاضرمورد توجه صاحبنظران است. مطالعات اخیر نشان داده که دست یابی به توسعه، بدون مشارکت فعال زنان در تمامی عرصه ها اعم از خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی امکانپذیر نیست ابعاد توانمدسازی مورد بررسی در این پژوهش شامل عوامل سطح فردی،اجتماعی،سیاسی،اقتصادی و دینی می باشد این پژوهش از نظر روش کیفی است که در ابتدا از روش فراترکیب(متاسنتز)به بررسی و تحلیل منابع مرتبط با توانمندسازی پرداخته و سپس از با استفاده از تکنیک مدلسازی ساختاری تفسیری به مرحله ی اجرا در آمده است. این روش جزو روش های تجزیه و تحلیل سیستم ها می باشد که به بررسی تعاملات میان عناصر سیستم می پردازد. به منظور خوشه بندی ابعاد توانمندسازی نیز از روش MICMACاستفاده شده است. یافته ها نشان داد که توانمندی فردی و پس از آن توانمندی دینی بیشترین نفوذ و توانمندی اجتماعی،سیاسی و اقتصادی بیشترین وابستگی را دارند